آپولو و دافنه

در این روز در سال 1598 میلادی، جان لورنزو برنینی، یک مجسمه ساز و معمار ایتالیایی و یکی از سازندگان سبک مجسمه سازی به سبک باروک متولد شد.

برنینی خدایان بزرگ و قدیسین را با سنگ مرمر تراشید، همانطور که پیش از او بسیاری از مجسمه سازهای بزرگ که به سبک کلاسیک کار میکردند، همین کار را انجام میدادند. اما او جنبه ای انسانی به موضوعات معنوی و فرازمینی اعطا میکرد، و احساسات پرشور و انگیزه های نفسانی آنها را در فرم و بیانشان می تراشید - که به طور موثری انقلابی در هنر سه بعدی و نمایش بدن بود.

آپولو و دافنه (1625–1622)، به عنوان اولین شاهکار برنینی، اوج داستان افسانه ای رومی را توصیف میکند که در کتاب دگردیسی‌ ها اثر اووید توضیح داده شده است. این اثر نشان میدهد که آپولو عاشقانه دنبال دافنه می رود، که دافنه از جلو آمدن آپولو جلوگیری میکند و آن را دفع میکند. هنگامی که او برای از پدرش (پنیوس، خدای رودخانه) کمک میخواهد، او با کمک جادو و تبدیل دافنه به یک درخت اوضاع را حل میکند. به تعبیر برنینی، شدت و اشتیاق پیگیری آپولو (که ناشی از تیر کوپید فرشته عشق است) در پارچه ای که در معرض باد است دیده میشود، که فقط کمرش را پوشانده و بدنش با التهاب برای رسیدن به دافنه کشیده شده است. از طرفی در مجسمه دافنه، بی گناهی او در بدن نیمه برهنه او نشان داده شده است؛ ترس او از بازوی کشیده و سختش و دهان بازش؛ و تغییرش به درخت که در موهایش به شکل شاخه، و انگشتان پایش به ریشه مشخص شده اند.

این مجسمه گروهی را در کلیسای کاتولیک رسوا کرد و ترساند، اما برای دیگران (از جمله کاردینال اسکپیونه بورگز که کار را سفارش داد) این ماهرانه ترین نمایشی واقع گرایانه از بدن بود که دیده بودند.

پی نوشت: اینجا میتونین 5 تا از مجسمه های گوشتی و واقعی ما رو که میتونن زنده بشن ببینین!