مرد نشسته‌ی عریان (سلف‌پرتره)

اگر مخاطب همیشگی دیلی‌آرت باشید از شدت علاقه‌ی ما به وین و موزه‌های وینی باخبرید. شاهکار شگفت‌انگیز امروز اثر اگون شیله را به لطف موزه‌ی لئوپولد تقدیم می‌کنیم که صاحب بزرگترین کلکسیون این هنرمند در دنیاست. چرا امروز اگون شیله؟ این هنرمند در چنین روزی در سال 1890 به دنیا آمد. شیله که سلطانِ برانگیزش و دست‌پرورده‌ی گوستاو کلیمت بود، از نقاشان کلیدی فیگور در اوایل قرن بیستم محسوب می‌شد. فرم پرپیچ‌وتاب بدن‌ها و خطوط اکسپرسیوی که نقاشی‌های شیله را متمایز می‌کنند، این هنرمند را به مثابه نماینده‌ی اولیه‌ای از اکسپرسیونیسم برجسته می‌سازند.

اگون شیله بدنش را همان جوری که بود، به روش‌های وسواس‌گون و رادیکالی که خود را تصور می‌نمود به نمایش ‌گذاشت، و از طریق حالات صورت و اشارات جسمی، آن را تا مرزهای ممکن از لحاظ آناتومی به پیش برد. یکی از نقاط عطف اولیه‌ی این امر، نقاشی مرد نشسته‌ی عریان (سلف‌پرتره) در سال 1910 بود. نقاشِ 20ساله، خود را برهنه و در وضعیت فیزیکی نسبتا دردناکی عرضه نموده است. پوست و سطح حساس بدن با تک‌تک تاندون‌ها، عضلات و استخوان‌های برجسته‌شده نمایان گشته است، و تا حدودی موجب لاغر جلوه‌نمودن بدن می‌گردد. او این جسم قطعه‌قطعه‌شده را بدون هیچ متن توضیحیِ روشن‌گری روی بوم منعکس کرد. تنِ سبز و زرد، چشمان سرخ، نوک سینه‌ها، ناف و آلت از هرگونه رنگ‌آمیزی طبیعی به دورند. جستجوی شیله برای خود (ego)، که ردپای آن در سلف‌پرتره‌های بی‌شماری نمایان است، شکل‌دهنده‌ی بازتابی‌ست از جوهر وجود انسان که اروس و تانتانوس بازیگران اصلی آن‌اند.

پ. ن: داغم می‌کنی! اینجا درباره‌ی دغدغه‌ی همیشگی اگون شیله درمورد رنگ نارنجی بخوانید.