گربه‌ی قرمز و سفید

نقاشی گربه‌ها که امروز معرفی می‌کنیم، رویکرد بصیرانه‌ی فرانتس مارک را در تصویرکردن موجودات در محیط طبیعی‌شان نشان می‌دهد؛ مضمونی که در سال‌های پیش از جنگ جهانی اول ذهن او را به خود مشغول کرده بود. این صحنه‌ی آرمانی از دو گربه که در چشماندازی سبز و پریشان در آغوش هم آرمیده‌اند، توانایی مارک را در ثبت آنچه خود "بیانِ تشدیدشده‌ی انرژیِ ویژه" می‌نامید، بازتاب می‌دهد.

تا سال ۱۹۱۲، مارک به‌شدت درگیر فضای پیشرو هنری مونیخ بود، به‌ویژه از طریق همکاری‌اش با واسیلی کاندینسکی. آن‌ها با هم «سالنامه‌ی سوارکار آبی» را پدید آوردند، نشریه‌ای که هدفش گردآوردن سبک‌های گوناگون هنری تحتِ آرمانی روحانی بود. برای مارک، این جست‌وجوی معنوی را بیش‌ازهرچیز می‌شد در قالب جانوران بررسی کرد، موجوداتی که به باور او تجسمِ پیوندی ناب‌تر و غریزی‌تر با طبیعت بودند. او در این باره اینگونه نوشته است: «برای هنرمند چه چیزی رازآمیزتر از این پرسش که طبیعت در چشمِ حیوانات چگونه جلوه می‌کند؟»—جمله‌‌ای که بر اشتیاق او به دیدن جهان از نگاهِ حیوانات تأکید می‌کند.

طی سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۴، مارک تقریباً منحصراً بر حیوانات متمرکز شد، فرم‌هایشان را به سایه‌نماهای پراحساس تقلیل داد و به شکلی نمادین از رنگ بهره برد. پیکرِ گربه‌ها در این اثر به ترکیبی سیال بدل می‌شود، و رنگ‌های نیلی ملایم و زردِ زیر پایشان به‌گونه‌ای ظریف به نظریه‌ی رنگِ مارک اشاره دارند، نظریه‌ای که در آن «آبی نماد اصل مردانه است، خشک و معنوی»، اما «زرد نماینده‌ی اصل زنانه است، نرم و شاد و پر حس.»

پی‌نوشت: اگر عاشق گربه‌ها هستید، حتماً از مسابقه‌ی «گربه‌ها در هنر» ما لذت خواهید برد! آیا می‌توانید به همه‌ی پرسش‌ها درست پاسخ دهید؟

پی‌نوشتِ دوم: فرانتس مارک به تصویرکردن حیوانات شهرت دارد. می‌دانید کدام حیوان سوژه‌ی محبوب او بود؟ پاسخ اینجاست!