پیه‌تا

باکره سوگوار یا پیه‌تا (pietà به ایتالیایی به معنی ترحم یا دلسوزی) در هنر مسیحی موضوعی است که جسم بی‌ جان عیسی را در آغوش مریم باکره به تصویر می کشد. این تابلو که زمان خلق آن بین سالهای 1465 و 1470 تخمین زده شده است، به طرز مشهودی نشان از رهایی «جووانی بلینی» از تاثیرات «آندرا مَنتِنا» دارد، که با او نه تنها از لحاظ قرابت فرهنگی بلکه از لحاظ خویشاوندی (یعنی مَنتنا به عنوان شوهرخواهر او) نیز پیوند داشت. 

آموزش آن هنرمندِ اهل پادووا در صراحتِ پیرامون طرح‌ها و انعطاف تندیس‌گونۀ چهره‌ها که فضای بیننده را در پیش‌زمینه اشغال می‌کنند به وضوح به چشم می‌خورد. با این حال، بلینی صحنه را در فضایی از نور طبیعی غوطه ور می کند، به تُن‌ها نرمی می‌بخشد و بیشتر از آنکه به ساختن یک پرسپکتیو حساب شده بپردازد، تمرکز خود را صرف انتقال حس اندوه بشری در شخصیت های نقاشی می کند. به این ترتیب او زبان جدیدی را خلق می کند که در سالهای بعد به سبک و ثیاق ویژه و شناخته شدۀ او تبدیل می شود.   

پروپرتیوس، شاعر بزرگ عصر آگوستوس که به ابیاتش در پایین نقاشی ارجاع شده، سخن از کیفیت یک تصویر در برانگیختن اشک ها به زبان می‌آورد — تاثیری که در آثار خاصی، از جمله این اثر، قابل ملاحضه است. 

ما این شاه‌اثر را به لطف Pinacoteca di Brera (گالری هنری برِرا) ارائه می‌کنیم. :)

پ. ن. در اینجا هر آنچه که باید درباره تمامی پیه‌تاهای میکل‌آنژ بدانید وجود دارد!