داخلی، برهنه ای از پشت

این یکی از پرتره­های برهنه اولیه است که فلیکس والتون در یک فضای داخلی به اجرا درآورد، تمی که او تا زمان مرگش بارها و بارها از آن استفاده کرد. در یک ترکیب­ بندی شفاف و تُن رنگی گرم و هارمونیک، او فیگور زنی در حال لباس پوشیدن و یا شاید لباس درآوردن را در نور روز نشان می دهد. موهای کاملاً آراسته و نگاهش به سمت یک در پنهان موجب می شود تا ما به یک رابطه عاشقانه پنهانی شک کنیم. اما این تصویر فاقد هرگونه جزئیات روایتی است که ما را به این فرضیه متقاعد کند، بنابراین باید فرض کنیم که تختخواب و تکه های پراکنده لباس صرفاً بهانه این هنرمند برای نمایش صحنة برهنه ­ای به سبک کلاسیک­ و از پشت است.

من فضای داخلی والتون را کاملاً سینمایی می دانم، گویی که تصویری از یک فیلم را به تصویر می کشد. آنها کمی هم شبیه نقاشی هاپر هستند، اینطور نیست؟

پی­ نوشت: یکی از نقاشی های مورد علاقه ما از والتون را از اینجا ببینید!