در چنین روزی در سال ۱۸۴۸ گوستاو کایبوت، نقاش فرانسوی و همینطور یکی از اعضا و حامیان هنرمندان سبک امپرسیونیسم، متولد شد. او یکی از نقاشان مورد علاقه من است، خیلی خوشحالم که امروز معروف ترین اثر او را به نام خراشه های روی کف زمین، به شما معرفی میکنیم.
این نقاشی یکی از اولین معرفی کننده های طبقه کارگری شهری است. درحالی که معمولا در آن زمان، دهقانان یا کارگران روستاها را بیشتر نشان می دادند و کارگران شهر به ندرت کشیده میشدند. اما در اینجا کایبوت هیچ پیام سیاسی،اجتماعی،اخلاقی را در کار خود نشان نمیدهد. مطالعه زنده و مستندگونه او جایگاهش را در بین بهترین هنرمندان رئال ثبت کرد.این نقاشی در بین محفل هنرمندان پاریسی نظرخواهی شد. در بین منتقدان و نظرهای منفی، امیل پورچورون منتقد امپرسیونیسم، کایبوت را با کمترین ستایش لعنت کرد: بهترین در بدترین کار های نمایشگاه. اینطور که به نظر میرسد یکی از ماموریت هایی که امپرسیونیسم ها برای خود تعیین کرده اند این است که اثر خود را از شکنجه آمیزترین دیدگاه نگاه کنند، شما در اینجا می توانید ببینید که چه نتیجه ای میتوان گرفت. امیل زولا از تکنیکش تمجید کرد و سپس آن را اثری ضد هنری خواند، نقاشی که به شفافی و زیبایی شیشه بود و همینطور اثری بورژوازی، به دلیل جزئیات دقیقی که داشت آن را اثری کپی خواند.لوییس اینال با تکنیک و تصویرگری آن مشکلی نداشت (موضوع مهم بود که موضوعی عامیانه و پستی بود، اما میتوانیم درک کنیم که چرا نقاش را وسوسه میکند) درعین وفاداری به صحنه ی اثر، خطاهایی پیدا کرد: فقط از این ناراحتم که هنرمند بهترین الگو خود را انتخاب نکرده است: بازوهای رنده کشان بسیار لاغر هستند و سینه های آنها خیلی باریک است... برهنه شما ممکن است زیبا باشد در غیر اینصورت زیاد درگیر نشوید!
تا فردا!
پ.ن: گوستاو کایبوت استاد کشیدن زیبایی های شهری بود، در اینجا مجموعه ای از دکور ها و بالکن هایی با گل و گیاه زیبا در پاریس را ببینید!