پیاده روی

دقیق مشخص نیست که خود پی‌یِر-آگوست رِنُر نام این اثر را چه گذاشته، اما پیاده روی بخشی از ادای احترام او به نقاش‌های پیشین می‌باشد که وی برای آن‌ها احترام خاصی قائل بود. رِنُر تابستان پیش از خلق این اثر را با کلاود مونه و در حال نقاشی در طبیعت سپری کرد. مونه او را به استفاده از رنگ‌های روشن‌تر و درخشان‌تر تشویق می‌کرد و می‌خواست که رِنُر سبک کاری خود را به سمت و سوی نقاشی غنی و پرسان سوق دهد. در این‌جا رِنُر در حین حفظ رنگ‌های سبز و قهوه‌ای به اقتباس از گوستاو کوربِت، سوژه‌ی خود را از باغ‌های پرروح و ساده‌ی نقاش‌های قرن ۱۸، مانند ژان-آنتوان واتِ‌او و ژان-اُنُر فراگُنارد، انتخاب کرده است. او کارهای این نقاش‌ها را پیش از این در لوور مطالعه کرده بود. اما بر خلاف نقش و نگارهای دلبرانه‌ای که پیشینگان او کشیده بودند، رِنُر لحظه‌ای گذرا را به اتفاق شکار کرده است؛ پاریسی‌هایی از طبقه‌ی متوسط که در طبیعت غرق شده‌اند، شاید در بوستان محلی و نه جلوی پرده‌ی استودیو. لکه‌های نور که از روزن‌های شاخساران در گوشه ‌ و کنار افتاده است از خصوصیت ویژه‌ی کارهای امپرسیونیست رِنُر در دهه‌های ۱۸۷۰ و ۱۸۸۰ می‌باشد. او از ترکیب رنگ‌های ظریف و روغنی استفاده می‌کرد؛ پرداخت‌های او در این کار در هم آمیخته شده‌اند تا عمق خاصی به این اثر ببخشند. 

پنجشنبه‌ی بسیار خوبی را برای شما آرزومندیم! :)

پ. ن برای لذت بیشتر از آثار این استاد فرانسوی می‌توانید دو کار دیگر از او، دو خواهر و جعبه‌ی تئاتر، را مشاهده کنید. ❤️