زن قواد

امروز با این اثر شگفت انگیز ورمیر همکاری ماهانه خود با موزه Staatliche Kunstsammlungen درسدن را آغاز می­ کنیم. کلکسیون این موزه باورنکردنی است؛ ما آثار بزرگ آنها برای چهار یکشنبه بعدی نمایش می دهیم.

(از تقویم های 2020 آنلاین دیلی آرت لذت ببرید و آنها را از اینجا ببینید)

بخش زیادی از این نقاشی را تصویر یک فرش فرا گرفته است. از الگوی مشخص و واضح آن می توان فهمید که این فرش متعلق به فرش اوسک دانست؛ اوسک منطقه ای در آناتولی غربی(ترکیه امروزی) است که بخاطر سنت فرش قدیمی و غنی ­اش مشهور است. نمونه ی فرش اینجا را می توان بخاطر زمینه آبی تیره و مدال پيازی شکل قرمز رنگ وسطش متعلق به نیمه اول قرن شانزدهم میلادی دانست. فرش های سبک ایرانی را می توان در بسیاری از نقاشی های دیگر یافت. هنر فرش ایرانیان شگفت آور است.

در این نقاشی ورمیر مقیاس بزرگ صحنه های اولیه تاریخی خود را به تم ژانر نقاشی تبدیل کرد. با این سبک جدید، شیوه ی جدید و شگفت آوری از دیدن و نقاشی کردن محوریت یافت. او خود را با نقاشی های گروهی از هنرمندان هلندی که سی سال بود در اوج بودند، همراه کرد: کاراواژیست های اوترخت. از اثر زن قواد به بعد، در تمام کارهای ورمیر عناصر این جنبش هنری وام گرفته شده یا دستکم به آنها اشاره شده است.

ورمیر ظاهرا نقاشی را با هدف به تصویر کشیدن یک صحنه ژانر با چهار فیگور به اندازه واقعی خودشان آغاز کرده است. این گروه در پشت یک نرده قرار گرفته اند، جایی که سوژه ها در یک فضای باریک با یکدیگر و با مخاطب ارتباط برقرار می کنند. ورمیر صحنه ی شاد و آرامی را به ما ارائه می دهد که در نگاه اول کسی متوجه ماهیت زشت اوضاع نمی شود: مردِ خواهان با لباس مد روز با دست راست در حال پرداخت پول است در حالی که دست چپش سینه زن جوان را لمس می کند. به هیچ وجه اتفاقی نیست که دست های درگیر در رد و بدل پول در مرکز ترکیب بندی ای قرار دارند که توسط لبه بالایی نرده به صورت افقی به دو نیم تقسیم شده است.

پی نوشت: در مورد راز فاش شده ی نقاشی مشهور دیگر ورمیر در درسدن اینجا را بخوانید.