Gabriel Von Max
گابریل فون ماکس (۱۸۴۰-۱۹۱۵) نقاشی اتریشی بود که مطالعات خود را در پراگ در آکادمی هنر‌های زیبا آغاز کرد و به خواندن فراروانشناسی، داروینیسم، و فلسفه‌ی آسیایی مشغول شد. از سال ۱۸۶۳ تا ۱۸۶۷، او نقاشی را در آکادمی مونیخ تحت سرپرستی کارل تئودور فون پیلوتی، فراگرفت.
با الهاماتی که از مطالعاتش در داروینیسم به دست آورده بود، ماکس خانه‌اش را در بیرون مونیخ با مجموعه‌ای از میمون‌ها که اعضای خانواده‌اش بودند، شریک بود. آنها معمولا به موضوع بسیاری از نقاشی‌های وی تبدیل می‌شدند. تم‌های معمول در آثار ماکس شامل عشق، مذهب، مرگ، و آنچه فراتر است، می‌شود.
در این نقاشی، Findelkind، ماکس موضوع نخستی‌سانان خود را رها کرده است و تبادل انسانی‌تری میان یک نوزاد تازه متولد‌شده و یک راهبه را به تصویر می کشد. Findelkind به معنای کودک رها‌شده یا پیدا‌شده است، معمولا برای توصیف کودکی به کار می‌رود که توسط مادرش بعد از به دنیا آمدن رها شده باشد. در این نقاشی ماکس از پالت تیره‌تر مکتب پیلوتی دور می‌شود و از پالت کدرتری را با رنگ‌های کمتر و واضح‌تری استفاده می‌کند. نتیجه‌ی این کار به تصویر کشیدن حیرت‌انگیزی از کودک رها‌شده است که به راهبه چسبیده، که تلاش می‌کند به این نوزاد تسکین دهد. تم‌های عشق و مذهبِ ماکس در این نقاشی برجسته‌اند.
- Heidi Werber
پی‌نوشت: نوزاد کوچک این نقاشی شیرین و شکننده است... نوزادان دلربا در قالب هنر را از روبنس تا کاسات اینجا ببینید. ♥