نادر شاه بر تخت طاووس

نادر شاه افشار یک سردار جنگی بی‌رحم بود که از تبار ترک مرکزی و یکی از پرقدرت‌ترین شاهان سرزمین پارس بود. او به دلاوری در نبرد مشهور است و همچنین به عنوان اسکندرِ دوم نیز شناخته شده است. تهاجمِ ویرانگر او به دهلی در سال ۱۷۳۹ م. نقشی اساسی را در شکل‌گیری تاریخ در زمانه‌ی مغول‌ها ایفا کرد. اگرچه امپراتوری مغول قبل از حمله‌ی او نیز به سوی زوال پیش می‌رفت، اما پیروزی نادر شاه بر مغول‌ها ضربه‌ای عمیق بر پیکر نوادگان تیمور و چنگیز بود که زمانی کسی از ترس آن‌ها در امان نبود. نادر شاه بیشترِ دارایی امپراتوری مغول را به با خود به ایران به غنیمت آورد که شامل یکی از قدیمی‌ترین سمبل‌های فرمانروایی مغول‌ها، تخت طاووس نیز بود. 

نادر شاه با گذر زمان به شخصی ظالم و زورگو تغییر کرد. او تمام آشوب‌های گوشه‌وکنار کشور را با بی‌رحمی سرکوب کرد. نادر با رفتارهای نابخردانه نزدیکان و كارگذاران خود را به وحشت انداخت و آن‌ها به این نتیجه رسیدند که نادر برای پادشاهی بسیار خطرناک شده است. در تابستان ۱۱۲۶ خورشیدی، سرداران نادر به چادر وی حمله کردند که او را به قتل برسانند. با وجود این‌که مهاجمان نادر را در خواب غافلگیر کرده بودند، نادر شاه توانست پیش از مرگ دو تن از آن‌ها را از پا درآورد. ایران پس از نادر شاه دچار هرج و مرج شد و قصر‌ها غارت شدند و از آن زمان تخت طاووس برای همیشه گم شد. 

جالب است که این نقاشی یک قرن پس از حمله به دهلی و در دربار بهادر شاه دوم، آخرین امپراتور مغول کشیده شده است. سبک این کار سبک مرسوم نقاشیِ مغولی می‌باشد که در آن بدن‌ها در نمای سه چهارم و صورت‌ها نیم‌رخ می‌باشند. طاقِ مزین و لباس زن‌ها نیز به آداب مغولی می‌باشند در حالی که شاه با دستار خاصِ خود متمایز است. شاید یادآور این موضوع است که حتی پس از پیروزی نادر، امپراتوری مغول بالغ بر صد سال دیگر ادامه پیدا کرد. اما در واقع مغول‌ها هیچ‌گاه جایگاه پیشین خود را پس از حمله‌ی ۱۷۳۹ م. (۱۱۱۷ خورشیدی) به دست نیاوردند. 

پ. ن تخت طاووس بزرگ‌ترین مجموعه‌ی جواهرات در قرن ۱۷ م. بود، می‌تونید بیشتر راجع به این شاهکار این‌جا بخونید!