هنگام ظهر

نقاشان اسکاگن (اگر درباره آنها نشنیده اید،لطفا آرشیو مارا نگاه بیندازید!) ،که آنا آنکر یکی از آنها بود، معمولا با جنبش ناتورالیسم، که هدفش بازآفرینی جهان به دقیق ترین شکلی که ممکن است بود، مرتبط شناخته می شوند. ولی اگر روشی که آنا آنکر در کارهایش پیش می گیرد را مطالعه کنیم، درمی یابیم که چگونه موضوعاتی را که به تصویر می کشد را ساده و بی آلایش می کند. و شاید در آخر ، نقاشی هایش چنان هم ناتورالیسم و نزدیک به واقعیت نباشند؟

این ساده کردن در هنرش  از جاهای مختلفی نشات می گیرد.در مدت اقامت شش ماهه آنا آنکر در پاریس در سال 1889 او نقشی در نمایشگاه جهانی که آنجا برگزار می شد داشت و زیر نظر پووی دو شاوان،که با ساده سازی تصاویرش و تاکید روی وجهه های مونومنتال آنها شناخته می شد، به تحصیل پرداخت.در همین زمان، موجی از علاقه به هنر ژاپنی اروپا را در برگرفته بود. استاد پیشین و دوست آنا آنکر ،کارل مدسن، نقش مهمی در این زمینه ایفا کرد. او کتابی در باره نقاشی ژاپنی در سال 1885 چاپ کرد تا مطمئن شود هنرمندان دانمارکی با کیفیتهای خاص هنر ژاپنی، مانند عناصر شارپ و از بین رفتن پرسپکتیو به معنای غربی اش، آشنا شوند.

با همچین منابع الهامی، آنا آنکر سبک خویش در نقاشی را پرورش داد. او اغلب اوقات بارها و بارها به یک موضوع می پرداخت. تکرار یک موضوع خاص باعث می شد تا راه حل های مختلفی را تجربه کند. او این که پیش زمینه تا چه اندازه می تواند ساده باشد و فضای نقاشی تا چه حد اجازه دارد خالی باشد را آزمایش کرد.در این روند، نقاشی ساده می شود تا بیشتر و بیشتر از یک بازآفرینی حقیقی جهان فاصله بگیرد، و به جایش بیشتر به مطالعاتی انتزاعی روی بوم بدل شود.

این نقاشی را به لطف نگارخانه ملی دانمارک می بینید، جایی که تا 24 ماه مه فرصت دارید بزرگترین نمایشگاهی که تاکنون درباره نقاش دانمرکی ،آنا آنکر، برگزار شده است را تماشا کنید.

پ.ن. همچنین اینجا می توانید بیشار درباره نقاشان اسکاگن بدانید!