دسته‌گل

این آخرین نقاشی از همکاری ماهانه‌ی ما با موزه هنر سن‌دیگو است. امیدواریم از مجموعه‌ی آن‌ها لذت برده باشید. :)

ماتیس نسبت به رقیب استثنائی خود، پیکاسو، دیرتر وارد عرصه نقاشی شد و به‌وسیله‌ی آثار متأخر پیر اگوست رنوآر با امپرسیونیسم آشنا شد. هم‌نشینی تکان‌دهنده‌ی رنگ‌ها که آثار ماتیس را متمایز می‌کند از ۱۹۰۰ شروع شد و منجر به معرفی وی به عنوان یک فوییست شد (جانور وحشی)، عنوانی برای توصیف یک جریان هنری. ماتیس حدودا سال ۱۹۱۰ به پالت رنگیِ محدودتری بازگشت. ولی این نقاشی بی‌جان بزرگ، پس از وقوع اولین جنگ جهانی اجرا شد و نشان‌دهنده‌ی بازگشت به حساسیت تزئینی جسورانه و رنگ‌های روشن دارد که مشخص کننده‌ی بینش مدرن ماتیس هستند. ماتیس بهترین نقاشی را به یک صندلی راحتی خوب تشبیه می‌کند که برای خستگی جسمی، آرامش فراهم می‌کند. این تصور قاطع بورژوازی از عملکرد هنر به خوبی  توسط این مطلب ظریف غیررسمی ارائه می‌شود: ترتیب و آرایش گل‌‌ها- احتمالا جمع‌آوری شده از باغچه نقاش- درمقابل زمینه‌ی خاکستری که با بی‌نظمی رنگ شده قرار می‌گیرد.

امروز برای شما یک چیز بسیار ویژه راجع‌به این نقاشی داریم – برای مطالعه بیشتر به فیسبوک، اینستاگرام یا توییتر ما سر بزنید! :)