اشباحِ ترس

 رکود بزرگ در 24 اکتبر 1929 آغاز شد.

ترس چگونه می‌تواند تصویر شود؟ مینارد دیکسون، هنرمند آمریکایی، تفسیر خود را در این تصویر به‌یادماندنی و غم‌انگیز از چهار پیکر که با حجابی پوشانده شده‌اند و چهره‌شان هم مخفی‌ست، ارائه کرده است. این چهار پیکر به یکدیگر چسبیده‌اند و به طرز هراس‌انگیزی از پشت نورانی شده‌اند. تُن‌های کم‌رنگ رداهای قهوه‌ای و بلندشان با زمین خشک ترکیب شده‌است. این نقاشی در دنیای امروز، شبیه به صحنه‌ای از یک فیلم‌ ترسناک است.

هنگامی‌که دیکسون این تصویر را کشید، کشور در چنگال رکود بزرگ قرار داشت. فقر و مبارزه همه‌گیر شده بود. او مجموعه نقاشی‌هایی به سبک واقع‌گرایی اجتماعی خلق کرد و افرادی را که تحت‌تاثیر پیامدهای فروپاشی اقتصادی قرار گرفته‌ بودند را به تصویر کشید، در همین حال همسر دوم او، دروتیا لانگ، که یک عکاس مشهور آمریکایی بود، در حال ثبت تصاویر مشابهی روی فیلم بود. اشباحِ ترسِ دیکسون علاوه بر نگرانی و افسردگی خودش، تشویش و ناامیدی ملت را هم به تصویر کشید. به هر حال هنرمندان از جمله اولین کسانی بودند که در آن زمان معیشتشان به خطر افتاد. او بعدها نوشت: "من همچنان احساس محاصره شدن توسط فرم‌های مبهم، شوم و تهدیدآمیز را داشتم- احساسی که تبدیل به وسواس شد. ایده‌ی نقاشی کردن "اشباحِ ترس" از نیاز به رها شدن از آن، برونی کردنِ آن و خارج کردن آن از سیستم فکری‌ام پدید آمد.

اجرای اولیه‌ی دیکسون یک نقاشی ذغالی با عنوان مردم شبحی، از یک زن برهنه بود که از هر چهار طرف توسط پیکرهای پوشیده با پتو احاطه شده بود. استقبال کمی از این اثر در نمایشگاه صورت گرفت، بنابراین او دوباره روی این صحنه کار کرد، پیکر زنی که در مرکز قرار داشت را حذف کرد و حس قوی‌تری از دلواپسی در آن ایجاد کرد. نتیجه تبدیل به اشباحِ ترس که اثری جذاب است، شد و جایزه محبوب را در نماشیگاه سالانه انجمن هنری سانفرانسیسکو در سال 1931 به دست آورد.

پی‌نوشت: همچنین ارتباطات مستقیمی بین هنر و فیلم‌های ترسناک در هنر وجود دارد؛ در این‌جا درباره اکسپرسونیت‌های آلمانی و فیلم‌هایشان بخوانید. اگر ترجیح می‌دهید خود را از ترس و اندوه دور کنید، این مجموعه آرامش‌بخش از زیباترین باغ‌ها در هنر را ببینید.