برت موریس با دسته‌گلی از بنفشه

به نظرم این یکی از زیباترین پرتره‌هایی است که تابه‌حال خلق شده‌اند. بسیار قدرتمند است، نمی‌توان به راحتی چشم از آن برداشت.

مانه در سال 1868 با برت موریسو آشنا شد. او خواهرزاده‌ی بزرگ فراگونار و یک نقاش امپرسیونیست بود، موریسو و مانه بر آثار یکدیگر تاثیر گذاشتند. مانه پرتره‌ی او و همچنین بالکن که از جمله کارهای پیشین خود بود را بارها کشید. با اینکه تردیدهایی درباره‌ی اینکه این دو عاشق یکدیگر بودند وجود دارد اما مانه پیش‌ترها ازدواج کرده بود و هیچ تاییدی مبنی بر اینکه آن‌ها داستان عاشقانه‌ای با یکدیگر داشته‌اند وجود ندارد. چیزی که آشکار این است که او، موریسو را چندین بار نقاشی کرده و زمانی دست از این کار کشید که در سال 1874 با اوژن، برادر مانه، ازدواج کرد.

این ترکیب تحسین‌برانگیز سیاه‌رنگ، تایید دیگری‌ بر ذوق هنری مانه است. اما همچنین ممکن است که او از این اثر برای درس دادن به شاگرد جوان خود استفاده کرده باشد تا ویژگی‌های شگفت‌انگیز رنگ سیاه را به موریسو یادآوری کند، زیرا زمانی‌که او مسیری که به امپرسیونیسم می‌رسید را دنبال می‌کرد، تُنِ رنگی نقاشی‌هایش کمرنگ و کمرنگ‌تر شد. این پرتره‌ی مسحور کننده به سرعت توسط دوستانش به عنوان یکی از شاهکارهای هنرمند درنظر گرفته شد. همچنین پائول والری در پیشگفتار سال 1932 خود در کاتالوگ بازنگری موزه اورانجوری، آن را ستود: "من به هیچ اثر دیگری از آثار مانه، رتبه بالاتری از این پرتره خاص مورخ 1872 نمی‌دهم."

پی‌نوشت: اگر می‌خواهید درباره رابطه احتمالی این دو هنرمند مشهور بیشتر بدانید، گزارش شایعات امپرسیونیستی ما را در این‌جا ببینید. D: