خودنگاره با شالی سرخ رنگ

ماریا در پرتره‌هایش غرور و افتخاری را که نسبت به ریشه‌های خود احساس می‌کند را به نمایش می‌گذارد. پوست تیره، لباس سنتی و گیسوان بافته شده که با گل‌ها تزیین گشته‌اند به‌طور مداوم، با ژستی بی‌حرکت و آرام، می‌توان گفت حالتی غمگین دارد. مانند بسیاری از هنرمندان دیگر اهل مکزیک در آغاز قرن بیستم، او به دنبال ریشه‌های هویت مکزیکی خود بود.
هنرمند در اثر "خودنگاره با شالی سرخ رنگ" مربوط به سال ۱۹۴۰، لباسی به تن دارد که یادآور لباس سنتی ایالت وراکروز است، و در تضاد با شالی است که آن را احاطه کرده. تن‌پوش هنرمند، رنگ پرچم مکزیک را تداعی می‌کند: رنگ سفید که نشانگر صلح است، توسط رنگ سرخ به‌عنوان نمادی از خون مردم شجاعی که برای دفاع از صلح کشته شده‌اند، احاطه شده. منظره کوهستانی از دیگر ویژگی‌های نقاشی‌های او به شمار می‌آید، و به صحنه حال و هوایی بومی می‌بخشد، در کنار آن ستونی قرار دارد که پیکره‌ای کوچک (مانند نمونه‌های چوبی که به عنوان الگو برای نقاشی‌های خود استفاده می‌کرد) با حالتی ساکن، ایستاده است. این نقاشی یکی از آثاری‌ست که او در نمایشگاه هنری لیما، در پرو سال ۱۹۴۴ به نمایش گذاشته بود.

- مائسترا رناتا بلیستن.

اثر امروز را به لطف موزه بلاستن Museo Blaisten ارائه می‌دهیم. 

پی‌نوشت: در این‌جا پنج زن هنرمند مدرن هستند، که قطعاً باید آن‌ها را بشناسید. ماریا ایزکیردو یکی از آن‌هاست!