پارناسوس

اتفاقات زیادی در این اثر درحال رخ دادن است!

در این نقاشی متعلق به عصر رنسانس، خدایان رومی را می‌بینیم که دور هم جمع شده‌اند. ما به سرعت می‌توانیم مهم‌ترین خدایان یعنی ونوس و مارس را شناسایی کنیم؛ آن‌ها بر روی یک طاق سنگی طبیعی در مقابل یک بستر نمادین نقش شده‌اند و در پشت آن‌ها پوشش گیاهی با میوه‌های زیادی در سمت راست (نرینه) و تنها یک میوه در سمت چپ (مادینه) است، که نماد لقاح می‌باشد. فیگور ونوس از آثار مجسمه‌سازی باستان الهام گرفته شده. آن‌ها با آنتروس (الهه عشق آسمانی) همراه هستند که نقطه‌ی مقابل الهه‌ی عشق نفسانی‌ست. دومین الهه درحالی که طاق را نگه داشته و با یک فلوتی که نماد اندام تناسلی ولکان، شوهر ونوس است در کارگاهش در یک غار به تصویر کشیده شده است. در پشت او انگور که شاید نمادی از افراط در مستی‌ست، وجود دارد.

تفسیر سنتی این اثر بر اساس شعری از اواخر قرن پانزدهم توسط باتیستا فیرا ساخته شده. این یک اثر نمادین است، "ایزابلا د استه" سفارش دهنده‌ی این نقاشی برای اتاق مطالعه معروف "کاخ دوکال" در مانتوا خودش را به عنوان ونوس و همسرش فرانچسکو گونزاگا دوم، تحت‌عنوان مارس به تصویر کشیده.

در محوطه باز زیر طاق، آپولو در حال نواختن بربط است. نُه میوز در حرکت تمثیلی از هماهنگی جهان، باهم می‌رقصند. لمس سُم پای پگاسوس (در سمت راست) چشمه‌ای را به وجود می‌آورد که آب موردنیاز آبشارهای کوه هلیکون را که در پس‌زمینه دیده می‌شود، تامین می‌کند. میوزها به طور سنتی در بیشه‌زار کوه می‌رقصیدند و بنابراین نامگذاری سنتی کوه به نام پارناسوس اشتباه است.

درکنار پگاسوس، مرکوری با کلاه‌پردار سنتی، کادوکیوس (عصای بال‌دار با مارهای پیچیده) در دست و با کفش‌های مسنجر خود ایستاده. او برای مراقبت از دو زناکار حضور دارد.

ممکن است بپرسید، این اثر اکنون چگونه در مجموعه موزه‌ی لوور موجود است؟ خب، همراه با نقاشی‌های دیگر موجود در اتاق مطالعه، این اثر در سال ۱۶۲۷ توسط دوک چارلز اول از مانتوی، به کاردینال ریشلیو هدیه داده شد و به همراه لوئی چهاردهم وارد مجموعه سلطنتی فرانسه شد و بعدها بخشی از آثار موزه لوور گشت.

پی‌نوشت: روابط خدایان باستان همیشه بسیار آشفته بود... در مورد پنج زن سرسخت اسطوره‌های یونان و نمایش آن‌ها در آثار هنری، این‌جا مطالعه کنید!