هرکول و هیدرا

گوستاو مورو دید بسیار شخصی ای را به دست آورد که تاریخ، اسطوره، عرفان، و یک شیفتگی با عجایب و غرایب را در خود ترکیب می کرد. با ریشه ای در سنت رمانتیسیم، مورو تمرکزش را بر بیان معماهای زندگی انسان گذاشت، نه ضبط کردن و به دست آوردن واقعیت های جهان مادی.

مورو که مدت زیادی را شیفته ی اسطوره ی هرکول گذرانده بود، در به وجود آوردن هرکول و هیدرا، به تخیل حاصلخیزش آزادی داد. هیدرای هفت سر، هیولایی مارگونه، بالای بستری به نظر کهن از رنگ قهوه ای قرار گرفته است، جایی که قربانیانش، مرده و در حال مرگ، در مردابی بر زمین پخش شده اند. هرکول، آرام و جوان، در میان این خون ریزی ها ایستاده است، با سلاحی در دست که آماده است تا سر هفتم هیدرا، سر "نامیرا"، را قطع کند، و سپس آن را دفن کند.

به نظر می رسد که مورو می خواسته این نقاشی اسطوره ای نگرانی های سیاسی معاصر را بیان کند. او به شدت تحت تاثیر شکست تحقیر آمیز ارتش فرانسه توسط پروس در 1871، قرار گرفته بود. چه هرکول به معنای لفظی تجسم فرانسه و هیدرا نماینده ی پروس باشد یا خیر، این اثر مهم، نبردی اخلاقی میان نیروهای خیر و شر، و روشنایی و تاریکی است، با قدرت و شدت.

دوشنبه ی خوبی داشته باشید. :)

پ.ن: نگاهی به شهرآشوب های اسطوره ای، در این نقاشی های نمادگرایانه ی مرموز در اینجا بیندازید!