Santiago Rusinol and Ramon Casas
موقعیتی که بسیار برای نقاشان امپرسیونیست جذابیت داشت، کشیدن نگاره‌هایی از یکدیگر بود.
دوستی روزینیول و کازاس موجب سفرشان به سَن بُنِ دُ بَژ در تابستان سال ۱۸۹۰ م. شد. تاریخ این سفر به هنگام خلق این نقاشی برمی‌گردد که توسط هردو دوست امضا شده است. این اولین باری نبود که یکدیگر را نقاشی می‌کردند اما همیشه به صورت جداگانه این کار را انجام می‌دادند و این تنها اثری است که با چهار دست خلق شده است. روزینیول در پیش‌زمینه و کازاس در پس‌زمینه دیده می‌شود. به احتمال زیاد کازاس زمین را کشیده است چراکه زمین یادآور سبک منحصر بفردی‌ست که در آن زمان به کار می‌برده است. دو نگاره درحالی که از نوری دوری می‌کنند و تنها بر دیوار روشن در پس‌زمینه دیده می‌شود، در سایه نشسته‌اند.
این اثر در اکتبر سال ۱۸۹۰ م. در گالری سالا پرس در نمایشگاه روزینیول، کازاس و کلاراسو به نمایش گذاشته شد. نمایشگاه‌های دیگری در پی آن برگزار شد که تاریخ آخرین برگزاری به مارس سال ۱۹۳۱ م.، سه ماه پس از فوت روزینیول بازمی‌گردد. مجله‌ی هفتگی لسکیا دلا توراتزا این اثر را این‌گونه توصیف کرد: «چالشی صلح‌آمیز. دو دوستِ هنرمند با قلم‌موی نقاشی به عنوان سلاحشان نشسته‌اند و یکدیگر را به چالش می‌کشند تا ببینند چه کسی دیگری را بهتر نقاشی می‌کند... هر دویشان برنده شده‌اند، از آنجایی که هر دو به طور مساوی در این آزمون تفریحی موفق بوده‌اند.»
نقاشی امروز را با تشکر از موزه‌ی کاو فِرات تقدیمتان می‌کنیم. : )
پ.ن. حالا که حرف از دوستی به میان آمد، اینجا میتوانید درباره‌ی اهداف دوستی زنان هنرمند و فمینیسم در قرن نوزدهم استکهلم بخوانید!