هانری لسیدانه، از هنرمندان عصر پستامپرسیونیست، نقاش صحنههای خودمانی (اینتیمیست) بود که با نقاشیهایش از وسایل خانگی و صحنههایی از خیابانهای آرام شناخته میشد. سبکش شامل عناصر امپرسیونیست با تاثیرگیری از ادوار مانه، مونه و به طور مشخص از نقطه چینی (پوینتیلیسم) بود. در نقاشی امروز، لسیندانه آرزوی خلق صحنهی ایده آل خود را برآورده کرد، صحنهای که در آن لحظههای زودگذر رویایی بر بوم انتقال دهد.
در آلاچیق، ژربروای، لسیندانه با به کارگیری مهارتش در تنظیم نور و رنگ فضایی از تفکر ژرفاندیشانه خلق میکند. میز به دقت با وسایل حسابشده چیده شده است. نبود اشخاص در نقاشی، اجازهی بیدارشدن قوهی تخیل و حضور کامل در این شفق گذرا را می دهد. طیف سایه رنگی نارنجی، زرد و صورتی که با فانوس های کروی روشن شده اند، بیننده را به ژرفای صمیمی صحنه میبرد که زمانی سرشار از حس اسرارآمیز و آرامبخش بوده است. لسیندانه به خوبی میدانست که زمان به تصویرکشیدن برهم کنش رنگهای نور و بازتابشان که بخصوص هنگام شفق مرتب تغییر میکند را ندارد. در عوض، بر غرقشدن خودش در لحظه تمرکز کرد تا بعد از به پایان رسیدنش، دوباره آن را به بهترین شکل خلق کند. همانطور که رمی لسیندانه، پسر هنرمند به خاطر میآورد: «زمانی که پدرم یکی از این "جلوه های خاص" را مجسم کرد، به من سر تکان داد و آنجا ایستاد و به افق خیره شد و صحنهای که شاهدش بود را در ذهنش ضبط کرد.»
پ.ن. همگی آخر هفتهی آرامی داشته باشید! اینجا ۱۰ شاهکار هنری برای آرامکردن اضطرابتان قرار گرفته است. مراقب خودتان باشید! 3>