ارنست بیِله نقاش، طراح، و پرینتساز با استعداد سوئیسی بود. در سال ۱۹۱۰، نمایشگاهی مهم در نوشاتل برگزار شد که به آثار او اختصاص داده شده بود، با ۱۵۵ قطعه در گالریهای لئوپارد رابرت. در همان سال بیِله این نقاشی آبرنگ تابستانی را ساخت، نشانهای از علاقهی او به نقاشی کردن در فضای آزاد.
آفتابگردانها، گلهای فصلی را به تصویر کشیده که توجه ویژهای به طراحی و جنبههای دکوراتیو موضوع دارد. این روش کار کردن تقریبا در تمامی جوانب رنگ در گواش، یا برخی مواقع چسبرنگ، یکسان است، در حالی که طرحهای کلیِ تمامی اشکال با خطوط تمیز و تیزی کشیده شدهاند که برای سبک بلیه از سال ۱۹۰۵ به بعد عادی است. همانطور که خود هنرمند توضیح میدهد «یک طرح کلی، رنگهای یکنواخت، مدل سازی اندک، تضادهای مشخص، در خلاصه، خلاف روشی که نقاشی رنگ روغن به آن منتهی میشود».
این شاهکار علاقهی هنرمند را به تمرکز بر طبیعت، حومه شهر، یا صحنههایی از زندگی روستایی را نمایان میکند که از مدرنیته، ترقی، و جهانی صنعتی محفوظ مانده است. دو آفتابگردان با ظرافت در مقابل پسزمینهای از گلهای ادریسی ایستادهاند و با نوری طلایی میدرخشند. در پشت آنها، خوشههایی پرپشت از گلها در طول تصویر همانند یک موزائیک دیده میشوند. گلبرگها، بدون سایه، به سمت بالا پخش شدهاند، به جایی که با قسمتی آبی از چیدمان مواجه میشوند. در برخورد با آسمان و ادریسیها، تغییرات ظریفی در رنگها را میبینیم که با تیرهتر شدن آنها از بیشترین به کمترین درجه، گونهای از ارتعاش در چیدمان را تولید میکنند که به موسیقیایی بودن تصویر میافزاید.
شنبهی آرامی داشته باشید!
پ.ن: حدس بزنید کدام آفتابگردانها مشهورترین در تاریخ هنر هستند! : ) احتمالا درست حدس زدید! آنها را اینجا ببینید!