و خانه‌ی دلاوران...

چارلز هِنری بوکیوس دموث نقّاشی آمریکایی بود که در کشیدن نقاشی‌های آبرنگ تخصص داشت و در اواخر زندگی حرفه‌‌ای خود به رنگ روغن روی آورد و سبکی از نقاشی که با عنوان پرسیژنیسم (راست‌خط کاری) شناخته می‌شود را توسعه داد. او همچنین جنبه‌هایی از کوبیسم را در بسیاری از آثار خود حفظ کرد.

در این اثر کارخانه‌ی سیگار برگ را با به کارگیری سبک خطی دقیق و تک سطحی به تصویر کشیده‌ که ماشین آلات ساده الهام بخش آن بوده‌است. این ساختمان بخشی از منظره‌ی صنعتی در زادگاهش، لنکستر، ایالت پنسیلوانیا بود که دموث در اواخر عمرش با عظمت روزافزون شروع به ترسیم آن کرد. با وجود آنکه او این کارخانه را بدون هیچ اشاره‌ای به تاثیرات احتمالی زیان‌آور صنعتی شدن ارائه کرده‌است، این نقاشی بیانگر برخی کنایه‌ها یا دوگانگی است. دموث نام این نقاشی را از آخرین سطر پرچم پرستاره برداشته‌است که در سالی که این اثر را نقاشی کرد به عنوان سرود ملی ایالات متحده آمریکا انتخاب شد؛ [هنرمند] از اینرو به طور ضمنی بیان می‌کند که این کارخانه برای بسیاری از کارگران، «خانه‌ی جدید دلاوران» است.

امروز تولد جاستیناست که برای چندین سال زحمت مدیریت همکاری‌هایمان با موزه‌ها و صفحاتمان در شبکه‌های اجتماعی را می‌کشد. تولدت مبارک جاستینا!! :) 

پ.ن. این داستان شگفت‌انگیز از هنر چارلز دموث و شعر‌های ویلیام کارلوس ویلیامز را بخوانید!

پ.ن۲. اگر (مثل من) طرفدار آوردن افکارتان درباره‌ی هنر بر روی کاغذ هستید، لطفا به ژورنال‌های هنری‌مان در فروشگاه هنرروزانه نگاهی بیندازید. در ژورنالی که من استفاده می‌کنم، جایی برای اثر دموث نیز وجود دارد.