خودنگاره

امروز آخرین یکشنبه‌ی همکاری ما با مجموعه‌ی موزه‌ی بلیستنِ مکزیک است. امیدواریم از آثار گلچین‌شده‌ی ما لذت برده باشید! : ) 

خودنگاره‌ها همیشه سرشار از پرسش‌هایی استعلایی و کوشش‌هایی برای توضیح‌دادن تصوری از ماهیت وجودی همه‌ی ما هستند. در این خودنگاره هنرمند خود را با خود و نقاشی‌اش تنها می‌یابد، چیزی جز قضاوت درونی، تفکر یا اثر خلاقانه‌ی هنرمند در آن وجود ندارد. در این اثر خودشیفتگی وجود ندارد بلکه شاهد نوعی خودشناسی هستیم. در خودنگاره‌ی رزا رولاندا، ارکیده‌ای که با آن موهایش را آراسته یکی از نماد‌ها و ویژگی‌های مشترک میان آثار رزا و فریدا کالو، به ویژه در نگاره‌های کالو در دهه‌ی ۱۹۴۰ است. 

این نقاشی هم‌چنین می‌تواند تاویلی از دخترانی باشد که میگوئل کباروبیاس در سال ۱۹۳۰ به تصویر کشید؛ زمانی که هر دو به جزیره‌ی بالی سفر کردند، سرزمینی که این گل در لوازم آرایشی خانم‌ها رایج است. در این مورد، همسر کباروبیاس ریزه‌کاری جالبی را به نقاشی خود اضافه کرده: در سمت چپ صورت، مگسی بر روی دیوار است. رزا روندا، افسانه‌ی جوتو را در این نقاشی تعبیر می‌کند، هنرمندی که جورجو وازاری در کتاب خود با عنوان «زندگی‌نامه‌ی هنرمندان» او را در واقع‌گرایی در نقاشی تحسین کرده، طوری که او حتی چیمابوئه‌ی نقاش را فریب داد تا باور کند واقعا مگسی بر روی یکی از بوم‌هایش نشسته است. اما آیا ممکن است که رزا درگیر بحران وجودی (اگزیستانسیال) نیز بوده باشد؟ جدیت و حتی ناراحتی خاصی در بازتابی است که از آینه برایمان کشیده و این اقدام او در اظهار خود و خودشناسی تلاشی بر محکم‌کردن هویتی است که انگار بسیار شکننده است.

آیا این اثر را نوعی ساز و کار دفاعی هنگامی‌که خواسته‌ها و احساسات به طور آگاهانه سنجیده می‌شوند می‌توان در نظر گرفت یا این‌گونه آثار را می‌توان جایگزینی برای این‌گونه خواسته‌ها تعبیر کرد؟ رزا و میگوئل، زوج متاهل چندین و چند ساله، با مشکلات جدی در همزیستی در اوایل دهه‌ی ۵۰ میلادی مواجه بودند. سعی در یکی‌کردن دو وجود، کسی که در گذشته بوده و کسی که حالا شده، ترفند بلاغی ساده‌ای‌ست؛ کسی که در گذشته بود، کسی که حالا هست. اینجاست که باید به عبارت مکزیکی منحصربه‌فرد «مگس خلق کنید (گول بزنید)» توجه کنیم. 

از آنجایی که به تازگی تولد ۹ سالگی هنرروزانه را گذراندیم. می‌خواهیم توجهتان را به فعالیت جدیدمان جلب کنیم! می‌خواهیم ۹ شاهکار هنری را به شما پیشنهاد دهیم که می توانید آنها را به شکل نسخه‌ی چاپی هنرهای زیبا تهیه کنید! کیفیت تصاویر آنقدر خوب است که می‌توانید ضربه‌قلم‌موهای هنرمند را دنبال کنید. هم‌چنین ما از کاغذ و جوهرهای پایه-آب برای بهترین کیفیت استفاده می‌کنیم. چنین محصولی را در مغازه‌های موزه هم پیدا نمی‌کنید! هر کدام در مجموعه‌ی ۵۰ تایی موجود است. می‌توانید اینجا آن‌ها را ببینید و درباره‌شان بیشتر بخوانید؛ بسیار مشتاق بازخورد شما هستیم! : ) 

پ.ن. طی حرکتی مبارزه‌طلبانه و سرکشانه، هنرمندان زن از خودنگاره‌ها برای نشان‌دادن خود به عنوان هنرمندانی متکی بر خود استفاده کردند. اینجا ۱۰ خودنگاره‌ی معروف آن را ببیند.