منظره‌ی سانتیس-ماری-د-لا-مر

اواخر ماه مه ۱۸۸۸، ونسان ون گوگ طی اقامتش در آرل، از سانتیس-ماری-د-لا-مر در بخش مدیترانه‌ای دیدن کرد. او که [از دیدن این چشم‌انداز] به وجد آمده بود، رنگ دریا را اینگونه برای برادرش، تئو، توصیف کرد؛ «مانند ماهی ماکرل است، به عبارت دیگر، پیوسته درحال تغییر است- نمی‌دانی سبز است یا بنفش- نمی‌دانی آبی است یا نه چراکه یک ثانیه بعد بازتاب پیوسته‌ی متغیرش سایه‌‌ای صورتی یا خاکستری رنگ به خود گرفته است». ون گوگ چند روزی در روستای ماهی‌گیری ماند و در این مدت زمان کوتاه ۹ طراحی و ۲ نقاشی از صحنه‌های ساحلی و مناظر دریا با قایق‌های ماهی‌گیری و این نقاشی از خود سانتیس-ماری-د-لا-مر را خلق کرد. ردیف گیاهان کاشته شده (احتمالا انگور یا کتان) به این روستا منتهی می‌شد که در مرکز آن کلیسایی قرار داشت. 

ون گوگ، این خانه‌ها را نزدیک به هم با ظاهری در رنگ‌های مختلف به تصویر کشیده است. گوشه‌ی خانه‌ها رو به خورشیدی است که با رنگ‌سایه‌ی گرم و روشن نقاشی شده و سایه‌های اطراف آبی‌رنگ‌ است. به جز ردیف گیاهان کاشته شده، همان‌طور که خود هنرمند نور شهرستان را در یکی از نامه‌هایش توصیف کرده بود؛ «سبز-آبی آسمان و رنگ سفید حاکی از گرما» بر این نقاشی حاکم است. 

شاهکار امروز را با تشکر از موزه‌ی کرولر-مولر در اترلو تقدیمتان می‌کنیم. اگر تشنه‌ی آثار ون گوگ هستید و دوست دارید یکی ار آثارش را بر دیوار خانه‌تان آویزان کنید، لطفا به نسخه‌های چاپی هنرروزانه سری بزنید، فروشگاه ما چاپ‌های بسیار باکیفیتی دارد. : ) 

پ.ن. در اینجا نگاه دیگری به سلامت روان ون گوگ داریم که اغلب درباره‌اش بحث می‌شود. به نظرتان هنر زندگی‌اش را نجات داد؟