زنی جوان نشسته پشت یک ورجینال

در سمت چپ پیش‌زمینه ویولا دا گامبا و آرشه قرار دارد که بین تار‌های این آلت موسیقی قرار گرفته است. منظره‌ای داخل سرپوش ویرجینال نقاشی شده و نقاشی پاانداز (قواد) اثر دیرک ون بابورن یا کپی آن در پس‌زمینه دیده می‌شود (این نقاشی هم‌اکنون در مجموعه‌ی موزه‌ی هنرهای زیبای بوستون نگهداری می‌شود). 

آنکه آیا موضوع نقاشی پاانداز (قواد) در پس‌زمینه با داشتن منظوری بر معنی کل اثر در نظر گرفته شده است، مشخص نیست‌. احتمال می‌رود که‌ منظور هنرمند پیوند کلی‌تری میان عشق و موسیقی باشد. قاب پرده‌های نگارین در بالا و سمت چپ تصویر و قرنیز در پایین و سمت راست تصویر با کاشی‌های دلفی تزیین شده‌اند. 

تاریخ این نقاشی از نظر سبکی به حدود سال ۱۶۷۰ برمی‌گردد. گفته شده که این نقاشی زنی جوان ایستاده کنار ویرجینال، نقاشی دیگر نگارخانه‌ی لندن از ورمیر، با توجه به اندازه‌ی مشابه، تاریخ و سوژه‌ی مرتبط جفت یکدیگرند اما مکان خلقشان پیش از قرن نوزدهم متفاوت است و البته ورمیر به کند و کاشت موضوع در موقعیت‌های مختلف معروف است. در قرن نوزدهم، این دو نقاشی در مجموعه‌ی تیوفیل توره، منتقد هنری موجود بود؛ کسی که مقاله‌هایش به بازکشف ورمیر در سال ۱۸۶۶ سرعت بخشید. 

پ.ن. ورمیر استاد خبره‌ی ابهام است. اینجا درباره‌ی اسرار همسران درمانده‌ی هلندی بخوانید که یوهانس ورمیر به تصویر کشیده است. 

پ.ن۲. برای خوش‌آمدگویی درست‌ و حسابی به سال ۲۰۲۲ باید باری دیگر از تقویم‌های کاغذی هنری‌مان برای سال نو میلادی به شما بگوییم. آن‌ها را اینجا بیابید. :)