Laura Wheeler Waring
یکی از صداهای برجسته‌ی قرن بیستم، ماریان اندرسونِ کنترآلتو ابتدا در اروپا به موفقیت رسید (مانند بسیاری از هنرمندان آمریکایی-آفریقایی آن زمان). سول هوراک، مدیر اپرا و کنسرت (ایمپرساریو)، ماریان را متقاعد کرد که به آمریکا بازگردد و کنسرتی پیروزمندانه در سال ۱۹۳۵ شهرتش را تضمین کرد. ماریان در سال ۱۹۳۹ زمانی که دختران انقلاب آمریکا، حضور او را در تالار قانون اساسی خود به دلیل نژادش ممنوع کردند، درگیر یک رویداد تاریخی شد. بانوی اول ایالات متحده، النور روزولت [در این امر] میانجی‌گری کرد و اقدامات کنسرت در فضای باز اندرسون [به مناسبت] عید پاک را در بنای یادبود لینکلن سهولت بخشید؛ مراسمی که ۷۵.۰۰۰ نفر تماشاگر آن بودند و از طریق رادیو برای میلیون‌ها نفر پخش شد. اندرسون در سال ۱۹۵۵ به تالار اپرای متروپولیتن (برای اجرای رقص بالماسکه اثر وردی) دعوت و تبدیل به اولین آمریکایی-آفریقایی تباری شد که نقش مهمی را برای آن مرکز می‌خواند. در سال ۱۹۷۸، جایزه‌ی مرکز کندی را دریافت کرد.
این نقاشی خارق‌العاده است زیرا خواننده‌ی بااستعداد آمریکایی-آفریقایی را نشان می‌دهد که توسط هنرمند زن بسیار بااستعداد آمریکایی-آفریقایی به تصویر کشیده‌شده‌است. لائورا ویلر وارینگ به نقاشی‌هایش از آمریکایی‌های آفریقایی تبار برجسته‌ای معروف بود که در دوران رنسانس هارلم خلق می‌کرد. رنسانس هارلم در دهه‌های 20 و 30 میلادی، دوره‌ای بود که طی آن احیای فرهنگی و فکری موسیقی، رقص، هنر، مد، ادبیات، تئاتر و سیاست آمریکایی-آفریقایی در هارلمِ منهتن در نیویورک ایجاد شد.
پ.ن. اینجا می‌توانید درباره‌ی شخصیت‌های زن سیاه‌پوست در تاریخ هنر اطلاعات بیشتری کسب کنید. اگر به رنسانس هارلم علاقه‌مند هستید، در اینجا یک مقاله‌ی عالی برای شما وجود دارد! :)
پ.ن۲. اگر به دنبال هنرمندان زن بیشتری هستید، لطفا به دفترچه یادداشت هنرمندان زن ما در اینجا نگاهی بیندازید که پر از آثار خلق شده توسط بانوان است.