فدیر کریچفسکی از نقاشان نوگرای اولیه با نفوذ اهل اوکراین بود. در سال ۱۹۱۷ یکی از موسسان و رئیس بخش آکادمی هنر دولت اوکراین شد. زمانی که آکادمی را برانداختند، به عنوان استاد در موسسهی هنر کییف شروع به کار کرد و در نهایت به رئیس بخش آنجا تبدیل شد. او تا آغاز جنگ جهانی دوم در کییف ماند و مقامش در موسسه را نگه داشت و سعی کرد در زمان اشغال کییف توسط آلمان و در شرایط سخت آنجا را حفظ کند. او در سمت رئیس اتحادیهی هنرمندان اوکراینی خدمت کرد و سعی بر بهبود شرایط هنرمندان در زمان اشغال داشت.
در تابستان سال ۱۹۴۳ به کونیگسبرگ مهاجرت کرد تا به برادرش، واسیل، ملحق شود. او قصد گریز از غرب را داشت تا از لشکر در حال پیشروی شوروی فرار کند اما قطاری که با آن سفر میکرد را غصب کردند. کریچفسکی توسط انکاوهده (کمیساریای خلق در امور داخلی) به عنوان همدست دشمن دستگیر شد اما بازجوییها هیچ شواهدی مبنی بر متهم بودنش را آشکار نساخت، در نتیجه تمام مقامها و افتخاراتش را از او گرفتند و او را به روستای ایرپین در نزدیکی کییف تبعید کردند؛ جایی که بر اثر گرسنگی در قحطی سال ۱۹۴۷ جان باخت.
کریچفسکی به عنوان شرکتکننده در بسیاری از نمایشهای بینالمللی و اوکراینی در دهههای ۲۰ و ۳۰ میلادی، از هنرمندان محبوب نمایش دوسالانهی ونیز در ۱۹۲۸ بود؛ نمایشی که در آن تختهنگارهی مرکزی بسیار مورد تحسینِ سهلتهی زندگی را برای اولین بار به نمایش گذاشت. این نقاشی شیوهی پردازش مدرن سطح ظریف (ریتم بصری خطی و هماهنگی رنگهای مشابه) و همینطور ویژگیهای دیوارنگارههای یادبودی قرون وسطی را نشان میدهد. این اثر عناصری از هنر نو و نقاشیهای مذهبی اوکراینی را با هم درمیآمیزد. اثر زندگی یکی از برجستهترین نمونههای نوگرایی اوکراینی است. هر نقاشی به ترتیب حاوی مضامین ابدی زندگی است: عشق، موفقیت و مرگ.
پ.ن. با تاراس شوچنکو، چهرهی آزادیخواه و مهمترین هنرمند قرن نوزدهم اوکراین آشنا شوید.
پ.ن۲. اگر دوست دارید افکارتان دربارهی هنر را روی کاغذ بیاورید، لطفا به ژورنالهای هنریمان در فروشگاه هنرروزانه نگاهی بیندازید.