سبز و آبی: رقصنده

جیمز مک‌نیل ویسلر در نقطه‌ای از زندگی‌ هنری‌اش در حدود دهه‌ی ۱۸۹۰ میلادی، شیفته‌ی به تصویر کشیدن هیکل زنان با لباس چین‌دار بدن‌نما شد. او با الهام گرفتن از مجسمه‌های یونانی و چاپ‌نقش‌های ژاپنی، این مضمون را در تمام واسطه‌های هنری (مدیا) مورد استفاده‌اش، از جمله لیتوگرافی (چاپ‌سنگی)، رنگ روغن، پاستل و آبرنگ گسترش داد. این هنرمند معمولا جامه‌ها را در اختیار مدل‌هایش قرار می‌داد؛ اغلب لباس‌های نازک توری با فاق بلند و بالاتنه‌های یقه هفت که با دستمال سر‌هایی به رنگ‌های روشن جفت شده‌بودند. مهم‌تر از هر چیز، ویسلر به دنبال ژستی بی‌نقص برای مدل‌هایش بود؛ او گاهی از آنها می‌خواست تا در کارگاهش شروع به رقصیدن کنند تا ژست مورد نظر را پیدا و ثبت کند. 

امیدواریم که روزی پر از رقص داشته‌‌باشید!