این نقاشی چشماندازی از ژانری جذاب را نشان میدهد. این تصویر ما را به نگارخانهی سالن ۱۸۷۴م. میبرد. جایی که بازدیدکنندگان فراوانی در آن گردهم آمدهاند، از جمله: بانویی زیبا که دختر کوچکی همراهش است؛ خانمی مسنتر که دربارهی کاتالوگ سالن صحبت میکند؛ سه مرد که به تابلوهایی که کنار هم بر روی دیوار آویزان شدهاند و در مقابلشان قرار دارند خیرهشدهاند.
کامیل لوپولد کابایوت لاسال که در کارگاه پدرش آموزش دیده بود، پیش از زمان اجرای این اثر با سالن آشنایی پیدا کرده بود و به طور منظم آثاری را می فرستاد که در آن زنان آراستهی پاریسی را به تصویر میکشید که سبک آنها یادآور جیمز تیسوت یا آلفرد استیونس بود. این اثر همچنین برای همین سالن در نظرگرفته شدهبود، جایی که از زمان افتتاح این مکان در اول ماه مِی ۱۸۷۴ م. این تابلو به نمایش گذاشته شده.
از آنجا که در آن زمان هنوزسالن به این شکل نبود بنابراین، این هنرمند هم نقاشی را نه از روی تصویری که به چشم دیده بلکه با قوهی خیال و از روی تصوراتش کشیدهاست و اثری به واقع منحصربفرد را بدون دیدن صحنهی مشابه آن خلق کردهاست. نقاشیهایی که بر روی دیوار به تصویر کشیده شدهاند، بازآفرینیای از آثاری هستند که در واقعیت هم در سال ۱۸۷۴م. در سالن به نمایش گذاشته شدند.
در مراسم اصلی، این نقاشی بلافاصله بحث برانگیز شد: منتقدین با صدای بلند می گفتند: " احتمالا اصیلترین نقاشی در سالن همین است." و این اثر را "عجیب"، "بسیار جالب توجه" و "بی همتا" خواندند. منتقدی دیگر اینگونه بیان می کند که این اثر بیننده را مجذوب و شگفت زده، و آنها را غرق در دنیایی مینیاتوری می کند، دنیایی که در آن "بیننده توقع دارد خود را در حال عبورکردن از کنار این نقاشیها تصور کند،"
کامیل با دقت و توجهی حیرت انگیز به جزئیات، صبر می کرد تا سالن باز شود و کاتالوگ منتشر شود تا شماره نمایش دقیق آثار نشان داده شده را بر روی قابهای کوچک حک کند.
پ.ن. آیا شما هم مانند افرادی که در سال ۱۸۷۴ به سالن می رفتند دوستدار هنر هستید؟ پس نگاهی به تقویم سال ۲۰۲۵ دیلی آرت بیاندازید که پر از شاهکارهای بینظیر و زیباست!
پ.ن.۲. اگر دربارهی اهمیت سالن کنجکاو هستید، ما هوایتان را داریم! از اینجا داستان سالن معروف فرانسوی را بخوانید!