Pieter Bruegel the Elder
این نقاشی احتمالا به زمستان 65-1564 اشاره دارد که با توجه به شواهد، زمستانی بود بسیار سخت.
این صحنه شاید معانی عمیق‌تری در بر داشته باشد، ضمن اینکه به تفسیری تمثیلی از وجود انسان پیوند می‌خورد که در قرن 16 فراگیر بود. با توجه به این مفهوم، مومنْ زائر است که از زندگی پوشیده از وسوسه‌ها و خطراتی عبور می‌کند که باید از آنها حذر نماید تا به رستگاری برسد. از این رو دام پرندگان، مانند همانی که در سمت راست پیش‌زمینه دیده می‌شود، در ادبیاتِ وقت نماد طعمه‌ی شیطان برای روح‌های سهل‌انگار است (بر طبق این سنت پرندگان سمبل روح‌اند). هنرمندان به طور مشابهی صحنه‌های اسکیت‌بازی را متناوبا به کار می‌گرفتند تا طبیعت لغزان (لیز) وجود را بیان کنند. اسکیت‌سواران و پرندگان در اینجا با غفلت و شکنندگی خود به یکدیگر می‌رسند و به سوی خطراتی روانند که پیش روی آنهاست. هنرمند با جهان‌بینی یکسر دقیق و ساختگی خود، عزم نموده تا این درون‌مایه را با مهارتی استادانه سروشکلی نو ببخشد.
به مقاله‌ای درباره‌ی دیگرشاهکار بروگل نگاهی بینداز: پیتر بروگل مهتر، شکارچیان در برف در سینما.