فریدا کالو

فریدا کالو از فرهنگ عامیانه مکزیک برای ایجاد سبکی رویایی از خودنگاره استفاده کرد. او با ادغام فانتزی با رئالیسم، به رنجی که پس از یک صدمه آسیب‌زا و یک عمر بیماری متحمل شده بود شکلی بصری داد، در حالی که سیاست‌های جنسیت، طبقه اجتماعی و نژاد را از دیدگاه خود به عنوان یک کمونیست متعهد بررسی می‌کرد.

کالو در طول دهه 1930 چندین بازدید متحول‌کننده از ایالات متحده داشت. اولین نمایشگاه انفرادی او که در سال 1938 در شهر نیویورک برگزار شد، در دهه 1940 با نمایشگاه دیگری ادامه یافت. با این حال، تا اواخر دهه 1970 بود که او به طور گسترده به رسمیت شناخته شد. با حمایت از تجربه شخصی و هویت فرهنگی به عنوان موضوعات معتبر برای هنر، کالو به نمادی فرهنگی برای فمینیست‌ها، جامعه لاتین و دیگران تبدیل شده است.

نقاش مگدا پاخ (Magda Pach) و همسرش، نویسنده و هنرمند، والتر پاخ، از جمله افرادی بودند که در دهه‌های 1920 و 1930 به شدت از هنر مکزیکی در ایالات متحده حمایت کردند.

زن، زندگی، آزادی -م