Vincent Van Gogh
Fritillaria zijn bollen die net als tulpen in het voorjaar bloeien. Het is daarom gemakkelijk te achterhalen in welke tijd van het jaar van Gogh dit schilderij heeft geschilderd. De variëteit die hij presenteert is de keizerlijke fritillaria, die eind 19e eeuw in Franse en Nederlandse tuinen werd gekweekt. Het heeft een oranjerode bloem met een lange steel waaruit elke bol drie tot tien bloemen voortbrengt. Om dit boeket samen te stellen, gebruikte Vincent dus slechts één of twee bollen en plaatste hij de snijbloemen in een koperen vaas.
Toen hij dit schilderij maakte, woonde Van Gogh in Parijs en had hij nauw contact met Paul Signac. Daarom is het niet verrassend om op te merken dat Van Gogh enkele van de principes van de neo-impressionistische schilderkunst toepaste, waarvan Signac een van de belangrijkste figuren was; pointillistische penseelvoering wordt gebruikt voor de achtergrond en een contrast van complementaire kleuren, blauw en oranje, domineert het schilderij. De invloed van deze neo-impressionistische theorieën blijft echter beperkt. De afzonderlijke penseelstreken werden alleen gebruikt voor een gedefinieerd oppervlak, het samenspel van complementaire kleuren beperkte Van Gogh op geen enkele manier in zijn keuze van tinten, en ten slotte, door te kiezen voor een stilleven, nam hij afstand van de thema's die door Seurat en zijn volgelingen.
De schilder Emile Bernard zou zich later herinneren dat Vincent het hof maakte met 'La Segatori', de Italiaanse eigenaar van café Tambourin aan de Boulevard de Clichy, en haar schilderijen van bloemen gaf, "die eeuwig zouden duren". Dankzij beschilderde boeketten als deze zou de Tambourin al snel een heuse kunstmatige tuin worden.
Ben je klaar voor Kerstmis? (Ik niet!) (En ik heb paniekaanvallen!) Tot morgen!