De witte kat

Bonnard schildert hier een humoristische afbeelding van een kat met gekromde rug, en hij doet dat door het beeld te vervormen. Het is een vreemd dier, overdreven gekromd op zijn poten, met zijn kop in zijn schouders getrokken, ogen als spleetjes en een sluwe uitdrukking. Het lijkt zowel een tam als een wild dier. De schilder heeft lang nagedacht over de vorm en de stand van de poten, zoals te zien is op de voorbereidende tekeningen. De röntgenfoto van dit werk onthult ook veel veranderingen, waarvan sommige zelfs met het blote oog zichtbaar zijn. "Kunst is geen natuur" zei Bonnard vaak, en zo is zijn Witte Kat bijna een karikatuur geworden, "een komisch en humoristisch beeld dat tot stand is gekomen door het genie van haar baasje die haar zo goed heeft geobserveerd en begrepen" (Elisabeth Foucart-Walter). De decoratieve stijl van het schilderij - de nadruk op de kronkelende lijnen, de afwezigheid van diepte in de figuur die vlak op de achtergrond is geplaatst - plaatst dit werk uit 1894 in de traditie van de Nabis. Zowel in de gedurfde, asymmetrische compositie als in de keuze van het onderwerp - een onderwerp dat zeer populair was in de prenten waar Bonnard zo dol op was - zien we een Japanse inspiratie. Met name Hokusai (1760-1849) en Kuniyoshi (1797-1861) hadden deze huiskatten geschilderd. Bonnard heeft in zijn hele oeuvre ontelbare schilderijen gemaakt waarin katten voorkomen - soms als eenvoudig detail, in meer of mindere mate zichtbaar, soms, zoals in De witte kat, als hoofdonderwerp.