Semiramis bouwt Babylon

Al was Degas al in 1860 aan Semiramis bouwt Babylon begonnen, het schilderij bleef tot het einde van zijn leven in zijn atelier. Het is een mythologische scène: Semiramis, de koningin van Assyrië en stichtster van Babylon, staat op de banken van de Eufraat en aanschouwt de bouw van de stad, die één van de Zeven Wereldwonderen zou worden. Sommige details in het werk suggereren dat de impressionist Edgar Degas historisch research voor dit werk heeft gedaan. De strijdwagen aan de rechterkant en de haartooi van de koningin lijken iconografische elementen uit een studie die werd gemaakt van Assyrische reliëfs die kort daarvoor in het Louvre arriveerden. Verschillende van zijn tekeningen (nu in de Grafische Kunstafdeling van het Musée d'Orsay) tonen aan dat Degas voorbereidend werk deed voor dit historische schilderij. In overeenkomst met de neoklassieke academlsche traditie werden de figuren eerst apart naakt getekend en dan gedrapeerd met een zorg die doet denken aan de meesters van de Italiaanse renaissance. Ooit dacht men dat Degas zich had laten inspireren door de opera van Rossini over dit thema, die in Parijs in 1860 werd opgevoerd. De schilderijen van Pierro della Francesca die Degas in de late jaren 1850 in Arezzo zag zijn een meer waarschijnlijke inspiratiebron; alsof de meesters uit het verleden de sleutel hadden tot de redding van de historische schilderkunst. Degas maakte verschilllende historische werken tussen 1860 en 1865, waaronder dit doek, waarvan een aantal waarschijnlijk op aanmoediging van Gustave Moreau die toen een naaste vriend was. Hij stelde in zijn tijd de relevantie van dit genre in vraag en probeerde hier een historische reconstructie, gebaseerd op copiëen van reliëfs, te combineren met een plastische aanpak die hij had geleerd tijdens zijn opleiding bij Jean Auguste Dominique Ingres, een Franse neoklassieke schilder.