Semiramis bouwt Babylon

Al was Degas aan Semiramis bouwt Babylon begonnen in 1860, het bleef tot het einde van zijn leven in zijn atelier. Het is een mythologische scène: Semiramis, de koningin van Assyrië en stichter van Babylon, staat op de banken van de Eufraat om de bouwwerken van de stad, die één van de Zeven Wereldwonderen zou worden, te overschouwen. Sommige details in het werken suggereren dat de impressionist Edgar Degas historische research deed voor dit werk. De strijdwagen aan de rechterkant en de haartooi van de koningin lijken iconografische elementen die hij haalde uit een studie die werd gemaakt van Assyrische reliëfs die kort daarvoor in het Louvre arriveerden. Verschillende van zijn tekeningen (nu in de Grafische Kunstafdeling van het Musée d'Orsay) geven aan dat Degas voorbereidend werk deed voor dit historische schilderij. In overeenkomst met de neoklassieke academlsche traditie werden de figuren apart getekend, eerst naakt, en dan gedrapeerd met een zorg die doet denken aan de meesters van de Italiaanse Renaissance. Ooit dacht men dat Degas zich liet inspireren door de opera van Rossini over dit thema, die in Parijs in 1860 werd gecreëerd. De schilderijen van Pierro della Francesca die Degas in Arezzo zag in de late jaren 1850 zijn een meer waarschijnlijke inspiratie; alsof de meesters uit het verleden de sleutel hadden tot de redding van de historische schilderkunst. Degas maakte verschilllende historische werken tussen 1860 en 1865, waaronder dit doek, een aantal waarschijnlijk geïnspireerd door Gustave Moreau die een naaste vriend was in die tijd. Hij stelde in zijn tijd de relevantie van dit genre in vraag. Hier probeert hij een historische reconstructie, gebaseerd op copiëen van reliëfs, te combineren met een plastische aanpak die hij leerde tijdens zijn opleiding bij Jean Auguste Dominique Ingres, een Franse neoklassieke schilder.