Ivan Kramskoi
Afgelopen woensdag in Gedachten over Kunst bleven we zitten met de vraag wat de essentie van esthetiek is. De wereld van alledag is misschien wat lelijk en chaotisch; zelden zal het ons de harmonie en samenhang die we binnen de Kunst zoeken brengen. Het lijkt dan redelijk om aan te nemen dat kunst een poort is naar een wereld die in balans en vol schoonheid is - een plaats waar je je geest kunt ontdoen van het onbeduidende - om een ruimte te vinden vol van Betekenis, iets wat zo moeilijk te vinden is tussen de willekeurige gebeurtenissen van onze dagen. Wanneer onze ontsnapping de vorm aanneemt van hetgeen we proberen te ontvluchten worden we er ongemakkelijk van. En dat is misschien wel de reden waarom we weerstand voelen wanneer de definitie van Esthetiek onplezierig wordt - en vinden we zoveel werken "onesthetisch" - omdat ze ongemakkelijk, uit balans, verontrustend of gewoon lelijk zijn. Maar zou die houding, die niet meer is dan eerlijk zien dat wat ons gepresenteerd wordt, zonder ander doel dan pure observatie, niet de ultieme definitie zijn van een esthetische houding. Kunnen we in alle wanhoop reflecteren op een verwarrende esthetiek? We gaan volgende week op zoek naar de antwoorden!
Artus Deus Dionisio