The Poker Game

Ik hou van Felix Vallotton. Hij had de unieke vaardigheid om intimiteit en mysterie van alledaagse plaatsen en gebeurtenissen weer te geven. Zoals Hopper. "Goed nieuws dat je echt zal verrassen: ik ga trouwen. Ik trouw met een dame die ik al heel lang ken en waardeer, een vriendin, een weduwe met drie kinderen. Ze heeft genoeg middelen om in haar onderhoud te voorzien en haar kinderen, en met wat ik zal kunnen verdienen, zullen we het heel gemakkelijk redden. En wat meer is, het gezin zal voor de kinderen zorgen, en ik weet zeker dat het een krachtige bron van hulp zal zijn voor mijn carrière. Ze zijn belangrijk kunsthandelaren". Dit is de ietwat cynische manier waarop Vallotton begin 1899 zijn huwelijk aankondigde met Gabrielle Rodrigues-Henriques, de dochter van Alexandre Bernheim. Het resultaat van deze rationele unie liet niet lang op zich wachten en Vallotton vond zijn werk al snel tentoongesteld in de galerij van zijn zwagers, Josse en Gaston Bernheim. Tot 1902-1903 maakte Vallotton veel schilderijen van zijn vrouw en zijn kinderen, evenals van de verschillende relaties van zijn vrouw. Hier is Gabrielle aan het kaarten met haar moeder en haar oom. Maar waarom wordt het onderwerp in deze ongewone compositie naar de achtergrond verbannen, naar een bijna onbereikbare afstand? De hele voorgrond wordt ingenomen door een ovale tafel, gecomponeerd met rabatment, en met een lamp van overdreven proporties. Op dit moment begonnen de relaties tussen Vallotton en de familie van zijn vrouw te verslechteren. Bovendien zou het niet lang duren voordat de schilder categorisch weigerde zijn schilderijen aan zijn zwagers te verkopen.