Bij de laatste "Ideeën over Kunst" vorige woensdag verbaasden we ons over de controversiële "Uitgewiste Willem de Kooning tekening" die een reeks geïntrigeerde reacties uitlokte bij DailyArt gebruikers. Gisteren bezocht ik een museum en dit werk trok mijn aandacht: niet om het infernothema (al maakt het een stevige indruk) maar door zijn betekenis - kan je het ontdekken? Het zijn Fransciscanen, die branden in de hel! Toen ik dichterbij kwam en dacht "Wie zou zo een werk durven maken in het door religieuze ijver geplaagde Portugal?" deed ik een merkwaardige vaststelling: het was door een onbekende artiest gemaakt. Dan dacht ik terug aan een opmerking van één van ons (DailyArtgebruikers) die vorige week gereageerden op het werk). Hij vond dat veel hedendaagse artiesten overbodig werk maken alleen maar om zelf te scoren en naambekendheid te verwerven. Ik begrijp deze opmerking, ik heb me ook al bedrogen gevoeld bij bezoeken aan hedendaagse galleries... Maar op één of andere manier kreeg ik het gevoel dat dit werk net het tegenovergestelde symboliseert - het geeft aandacht aan de boodschap in plaats van aan een naam.
Oscar Wilde zei ooit "De mens is het minst zichzelf als hij in eigen persoon spreekt. Geef hem een masker, en hij vertelt je de waarheid". In dit schilderij wacht iedere figuur die de ruimte in valt (rechter bovenhoek) een helse marteling die evenredig is aan de hoofdzonde die hij beging: de afgunstigen komen in kokend water terecht; ondersteboven, met brandende haren worden de hoovaardigen gestraft; vrekken worden gedwongen geldstukken in te slikken; hebzuchtigen moeten varkensbloed drinken; een kale man wordt gemarteld om zijn toorn; onderaan rechts wordt wellust bestraft: geketende koppels worden gefolterd door een duivel.