Het gevecht: Sint Joris doodt de draak VI

De legende van Sint Joris en de draak wordt gewoonlijk  gebruikt om groots drama en wervelend gebeuren te produceren. Niet bij Edward Burne-Jones; hij liet zich erdoor inspireren om een lyrisch werk te maken. Het beeld laat de toeschouwer kennis maken met iets dat lijkt op een droom: de stoere ridder maakt overtuigend komaf met zijn dierlijke (maar ondervoedde) vijand. En toch is Sint Joris een hersenspinsel. De wazige sfumato van de gedaantes - Burne-Jones moest zijn breekbare stijl nog vinden - en de elegantie van de poses verlevendigen het droombeeld, niet het onraad. Burne-Jones was de minst ideologische van de Pre-Rafaeliten maar toch de meest vasthoudende, altijd gelovend in een maanverlichte wereld van bloedeloze jonkvrouwen en androgyne heiligen; Henry James noemde de Burne-Jones types "bleek, ziekelijk en flets". De Engelse kunstenaar  was geen progressief en keek neer op de impressionisten, zijn voorkeur ging uit naar de symbolisten die hij bewonderde en op zijn beurt beïnvloedde.