De kunstenaars ezel

Dit schilderij is een van die interieurs waar Hammershøi beroemd om is. De ezel maakt van een schilderij ook een variatie op het thema "de kunstenaar en zijn motief", dit keer zonder de kunstenaar zelf te vermelden. Hammershøi wilde verhalen in zijn schilderijen vermijden.

Al in zijn tijd werd Hammershøi vooral bekend door zijn interieurs. Hij zou keer op keer naar het onderwerp terugkomen met een bijna griezelige vasthoudendheid, altijd nieuwe effecten uitproberend. De schilderijen tonen lege, ascetische en griezelig statische kamers doordrenkt met een stille, gespannen sfeer en met een zacht licht dat door de ramen naar binnen valt om zachtjes de muren te raken. De lucht heeft een bijna fysieke textuur en tegelijkertijd lijken de materiële objecten in de scènes op te lossen, waardoor alles dezelfde luchtige, vibrerende kwaliteit krijgt. De kleuren zijn beperkt tot een smal spectrum van grijstinten en wittinten, maar de rijkdom aan nuances is enorm.

In de interieurs is vaak een alleenstaande vrouw te zien, vaak met haar rug naar ons toe zoals op dit schilderij. Ongeacht haar houding lijkt ze altijd bevroren en opgesloten in haar eigen wereld. Het leven lijkt te zijn gestopt, zelfs een open deur legt geen contact met de buitenwereld. De kunstenaar heeft duidelijk aan een schilderij gewerkt en heeft er even afstand van genomen. Het is typerend voor Hammershøi om zichzelf niet in de scène te schilderen.

De interieurs van Hammershøi zijn schatplichtig aan Deense kunst uit de eerste helft van de 19e eeuw en aan Nederlandse uit de 17e eeuw maar ze onderscheiden zich van hun voorgangers door hun unieke, griezelige sfeer.

Wil je meer schilderijen van Hammershøi? Zie ons artikel "Het Stille Leven van Vilhelm Hammershøi's Interieurs" op DailyArtDaily.com