Zelfportret in een Bolle Spiegel by Girolamo Francesco Maria Mazzola - c. 1524 - 24.4 cm diameter Kunsthistorisches Museum Zelfportret in een Bolle Spiegel by Girolamo Francesco Maria Mazzola - c. 1524 - 24.4 cm diameter Kunsthistorisches Museum

Zelfportret in een Bolle Spiegel

olie op bolstaand paneel • 24.4 cm diameter
  • Girolamo Francesco Maria Mazzola - 11 januari 1503 - 24 augustus 1540 Girolamo Francesco Maria Mazzola c. 1524

Misschien weten jullie het niet maar vandaag is #museumselfiedag - en dat betekent dat vandaag museumbezoekers, curatoren, managers en mascottes van over heel de wereld selfies zullen nemen in musea. Het is een project van Twitter om aandacht te vragen voor de belangrijke kunstcollecties van musea over de hele wereld. Geniet vandaag dus van Parmigianino (net een selfie, vind je niet?) en vergeet niet je #museumselfie op Twitter te delen :). Giorgio Vasari schreef in zijn boek 'De Levens van de grootste Schilders, Beeldhouwers en Architecten' over de negentienjarige Parmigianino: "Toen hij hoorde van de hoog aangeschreven werken van de oude meesters in Rome, voelde hij het verlangen om erheen te gaan. Vooral Raffaello en Michelangelo wou hij zien en hij vertelde zijn ooms over zijn wens. Zij zagen niets in de wens dat niet prijzenswaardig was en stemden ermee in. Maar ze drukten hem op het hart dat hij er goed aan deed iets mee te nemen dat hem een introductie gaf bij artiesten. Hij luisterde naar het advies en schilderde drie werken, twee kleine en een zeer groot. Bovendien, hij had zich geïnformeerd over de subtiliteiten in de kunstwereld, begon hij aan een zelfportret zoals hij zich zag in de reflexie van een bolle spiegel bij de kapper. Hij kreeg een houten bal van een houtbewerker, kliefde hem in twee, en schilderde daarop zichzelf zoals hij zich zag in de weerspiegelling. Omdat de spiegel alles vergrootte wat dichtbij was en alles op afstand verkleinde schilderde hij de hand een beetje te groot. Het werk was een succes. Francesco had mooie gelaatstrekken, hij zag er meer uit als een engel dan als een man, en in het portret waren de glans van het glas, de reflecties, licht en schaduw zo realistisch geschilderd dat niets of niemand dit nog kon overtreffen. Parmigianino vertrok met zijn portretten en zijn ooms naar Rome en daar werd hij door de kanselier van de paus, nadat die zijn werk had gezien, onmiddelijk voorgesteld aan paus Clement. Die was verbaasd toen hij de werken en de zo jonge schilder zag en gaf hem onmiddelijk de opdracht de Pauzenzaal te schilderen".

Parmigianino schonk het werk aan Paus Clement.