Eva Frankfurther
Eva Frankfurther werd geboren in een geassimileerd joods gezin in Berlijn in 1930 en arriveerde in Engeland in 1939 als een vluchteling. Na de oorlog studeerde ze aan St. Martin's School of Art (1946-51) samen met onder andere Frank Auerbach en Leon Kossoff. Nadat ze afstudeerde - al gedesillusioneerd door de kunstscene, maar vastberaden om zelfstandig te leven - werkte ze 's avonds als baliemedewerker bij Lyons Corner House, Piccadilly, terwijl ze overdag schilderde.
Met zijn tijdelijke bevolking, waaronder veel migranten, bracht Lyons haar ‘grenzeloos materiaal op het gebied van mensen’ - genoeg om haar de komende vijf jaar van werk te voorzien. In deze baanbrekende portretten van de nieuwe immigrantenpopulaties heeft Frankfurthers schilderij ook een documentaire functie en legt het het begin vast van een nieuw multicultureel Groot-Brittannië. ‘West-Indische, Ierse, Cypriotische en Pakistaanse immigranten, Engelsen die door de verzorgingsstaat waren gepasseerd; dit waren de mensen onder wie ik woonde en daar maakte een paar van mijn beste vrienden’, schreef ze.
In West-Indische Serveersters legt Frankfurther haar onderwerpen verder vast met empathie en waardigheid. Ze concentreert zich op de gezichten en houdingen van de vrouwen door losse penseelvoering en droge verf toe te passen, die spaarzaam wordt aangebracht. Hoewel ze niet glimlachen of zich met de kijker bezighouden, is haar roze achtergrond typerend voor het ‘vrouwelijke’ palet dat de instinctieve sympathie van de kunstenaar voor vrouwen aanduidt.
De compositie is zorgvuldig gearrangeerd, zodat de twee vrouwen elkaar spiegelen. Dit suggereert een nauwe persoonlijke- en professionele relatie tussen de twee. Met hun voor Lyons zo kenmerkende crossover-overalls, hoofddracht en modieus gestyled haar, kunnen ze stevig in de jaren vijftig worden geplaatst. Lyons stond oorspronkelijk bekend om haar 'vinnige' serveersters. Frankfurther registreert tegelijkertijd de introductie van de cafetaria met zelfbediening, waar het baliepersoneel gestandaardiseerd voedsel uit de open bains-marie serveert. De sterke verticale lijnen van de vrouwenlichamen en de stevige horizontalen van hun armen vormen een statisch raamwerk. Dit wordt gecompenseerd door een reeks sterke diagonalen. Hun verstilde gebaren suggereren een zeldzaam, stil moment in de drukke, lawaaierige realiteit van het restaurantleven.
Sarah MacDougall - March 2017