The Quilting Bee

Moses was eigenlijk een landschapschilder, maar sommige herinneringen en thema's vereisten een binnensituatie. Dat wist ze zelf ook wel en sommige van haar opdrachtgevers steunden haar om haar repertoir uit te breiden naar interieurs. Het onderwerp kreeg ze echter niet makkelijk onder de knie. "Ik heb die interieurs geprobeerd, maar ik vond het niks, dus heb ik ze uitgeveegd", merkte ze een  keer op. "Het lijkt niet iets voor mij te zijn. Ik houd er van iets te schilderen dat me eindeloos mee voert het onbekende in, iets dat ik heel ver weg wil zien. Nou, misschien probeer ik het nog eens". Ondanks haar moeite met het onderwerp, schilderde Moses een aantal opvallende interieurs. Zonder het landschap om haar taferelen te verankeren en een element van realisme te verschaffen, leunden haar interieurs bijna volledig op de beheersing van de kunstenaar van abstracte vormen en patronen. Deze kwaliteiten worden maximaal ingezet voor de The Quilting Bee, waarin de kleuren en vormen van de grote gewatteerde sprei (Quilt) en uitgewerkte tafelschikking mooi afsteken tegen de lichte kleding van de talrijke drukke karakters. Toch kon Moses het niet laten om een beetje natuur toe te voegen via de gordijnloze vensters.