Pieter Bruegel de Oude
Het schilderij verwijst wellicht naar de winter van 1564/65, die naar verluidt bijzonder streng was.
Dit tafereel bevat echter waarschijnlijk een diepere betekenis, die verband houdt met een allegorische interpretatie van het menselijk bestaan die in de 16e eeuw wijd verbreid was. Volgens deze opvatting is de vrome mens een pelgrim, van wie het levenspad bezaaid is met gevaren en bekoringen waartegen hij weerstand moet bieden om uiteindelijk verlost te worden. Vandaar dat vogelknippen, zoals we die zien op de rechtervoorgrond, in de literatuur van die tijd symbool stonden voor het lokaas van de duivel voor zorgeloze zielen (de vogel is van oudsher het symbool van de ziel). Ook gebruikten kunstenaars vaak schaatstaferelen om het onzekere (glibberige) karakter van het bestaan uit te drukken. Schaatsers en vogels komen hier samen in hun zorgeloosheid en hun kwetsbaarheid ten aanzien van de gevaren die hen bedreigen. Met zijn tegelijk precieze en synthetische visie op de wereld is de kunstenaar erin geslaagd dit thema met meesterlijke vaardigheid in een nieuw kleedje te steken.
Lees ook het artikel over een ander groot meesterwerk van Bruegel: " Pieter Bruegel The Elder, The Hunters In The Snow In Movies. "