Alfred Sisley
Sisley werd met name aangetrokken tot winterse landschappen en hij wist uitstekend de somberheid en de verlaten natuur vast te leggen. Zijn zwijgzame voorkomen en de wens om zich af te zonderen, past beter bij deze mysterieuze stilte dan bij stralende, zonovergoten landschappen van de Middellandse Zee zoals Renoir die graag schilderde. Net als Monet, volgde Sisley Courbets voorbeeld in het schilderen van taferelen in de sneeuw. Dit onderwerp was aantrekkelijk voor impressionisten vanwege de studie naar lichtvariaties en verschillende typen schaduwen die het met zich meebracht. Door de kleine toevoegingen van kleur op dit doek, lijkt het landschap niet egaal wit, maar een opaalglans met blauwachtige reflecties te hebben. De winters die Sisley doorbracht in Louveciennes, in Marly-le-Roi of Veneux-Nadon, inspirerende hem om een groot aantal sneeuwlandschappen zoals deze te schilderen.
Sneeuw in Louveciennes laat ook zien dat de schilder experimenteerde met perspectief: de met sneeuw bedekte straat met één klein, eenzaam figuur, verdwijnt in de achtergrond. Het gevoel van de kunstenaar komt tot uitdrukking in dit soort verfijnde landschappen, waar de kleuren discreet in harmonie zijn. Dit zou kunnen komen door zijn Britse afkomst. Daarnaast had hij de werken van Richard Parkes Bonington, John Constable en William Turner kunnen bewonderen tijdens de vier jaar (1857-1861) die hij doorbracht in Engeland en tijdens latere bezoeken aan dat land. We moeten niet vergeten dat de aquareltechniek, erg in trek in Groot-Brittannië, ook tot een mate van vrijheid introduceerde bij het schilderen.