Blauw Naakt

In 1952, één van Matisse meest productieve latere jaren, creëerde hij ambitieuze papierknipsels, waaronder Blauw Naakt, dat we hier zien.  Frontaal gezien met opgeheven armen, de borsten opzij gericht, herinnert de pose aan de diverse odalisken uit zijn periode in Nice in de jaren 1920. De simpele maar effectieve compositie is opgebouwd uit zes losse stukken  blauw geschilderd papier, die in de ruimte lijken te zweven.  Het is er één van een tiental variaties op het thema dat Matisse creëerde in een tijdsbestek van enkele maanden. Datzelfde jaar, resulteerden zijn knipsels in de productie van Het Zwembad (Museum of Modern Art, New York), een gigantische, dynamische compositie met meerdere figuren.  De papierknipsels, voorbeschilderd met blauwe gouache, brengen de intrinksieke kwaliteiten van zowel schilderij en tekening — vorm, kleur, en lijn — bij elkaar en stellen de kunstenaar in staat om  "te tekenen met papier," zoals hij het beschreef. Dit nieuwe idioom, dat hij voor het eerst gebruikte  in 1931 (toen hij zijn grote compositie Dans voor Dr. Albert C. Barnes ontwikkelde), liet hem beelden creëren waarin vorm en omlijning onscheidbaar waren. In zijn laatste jaren, toen ziekte hem aan bed kluisterde, werden de knipsels min of meer zijn enige mogelijkheid om zich uit te drukken en nog steeds zijn onverminderd meesterlijke inventiviteit en creativiteit uit te stralen.