Zwaluwen

Hier komen mens en landschap op unieke wijze samen.  De moeder van de kunstenaar in het zwart en Mevrouw Manet in het wit nemen hun gemak op een weide achter de duinen, met hun golvende hoeden vastgebonden met sjaals.  De zon is net gaan schijnen, maar de lucht is bewolkt; de vrouw van de kunstenaar heeft de nog geopende parasol op haar schoot laten zakken en laag vliegende zwaluwen kondigen een weeromslag aan. Er is niets anecdotisch aan dit alles. Het is slechts de uitdrukking van de stemming van het landschap, die wordt geaccentueerd aan de verre horizon in de vorm van windmolens, het kerkje en de daken van het dorp. Manet vond onmiddelijk na zijn terugkeer in Parijs een begripvolle koper voor het schilderij, hetgeen niet voorkwam dat de Salon van 1874 het weigerde. De jury kon niet wennen aan de schetsmatige kwaliteit van dit soort schilderkunst.