De Blauwe Kamer

Gisteren spraken we over het portret van Suzanne van de hand van Henri Toulouse-Lautrec. Vandaag stellen we een van haar eigen werken voor: De Blauwe Kamer. Hoewel zij zeer bewust was van de bestaande avant-garde trends in de kunst vanuit haar sociale kring in Montmartre, bekende Valadon zich niet tot een bepaalde stijl of  beweging, maar koos een onafhankelijk pad gebaseerd op verscheidene stijlen.  Zij schilderde stillevens, portretten, bloemen en landschappen (bekend voor hun sterke compositie en heldere levendige kleuren) terwijl haar beroemdste onderwerpen vrouwelijke naakten zijn. Suzanne schilderde haar vrouwen als leden van de arbeidersklasse, herkenbaar voor Victorianen aan de imperfecte lichamen, zware trekken, ontspannen houdingen en het gemak waarmee zij hun naaktheid tonen. Vele critici interpreteerden dit gebrek aan idealisering in de vrouwen van Valadon als lelijkheid en gebrek aan charme en beschuldigden Valadon ervan vrouwen te haten. Deze critici stereotypeerden haar ook op basis van haar eigen arbeidersachtergrond en haar "onvrouwelijke" bravour en pittigheid.