Nicolas de Staël
Nicolas de Staël werd in 1914 geboren in de militaire aristocratie van Sint-Petersburg. Om aan de revolutie te ontsnappen, emigreerde het gezin naar Polen. Van daaruit werd de jonge Nicolas na de dood van zijn ouders naar een Russisch gezin in Brussel gestuurd. Tien jaar later studeerde hij aan de Brusselse Koninklijke Academie van de Schone kunsten en reisde door Europa en Noord-Afrika waar hij zijn eerste levenspartner, Jeannine Guillou, ontmoette. Tussen 1939 en 1941 diende De Staël in het Franse Vreemdelingenlegioen en keerde eerst terug naar Nice en vervolgens naar Parijs, waar hij met Jeannine in grote armoede woonde. Hij had tentoonstellingen in 1944 en 1945, maar het succes kwam te laat voor Jeannine, die in 1946 stierf aan ziekten als gevolg van ondervoeding. De Staël ontmoette en trouwde toen met Françoise Chapouton. In 1947 begon zijn werk de aandacht te trekken, eerst in Parijs en daarna in New York en Londen. De prijzen werden verhoogd en er werden meer schilderijen aangevraagd, terwijl de Stael zich terugtrok in slapeloosheid, twijfel aan zichzelf en depressiviteit. Hij had toen vier kinderen en een internationale reputatie, maar verhuisde in de herfst van 1954 met zijn gezin naar Antibes op zoek naar rust en bezinning. Op 16 maart 1955, na een ontmoeting met een kleinerende kunstcriticus, sprong hij de dood tegemoet vanaf zijn atelierterras op de elfde verdieping.
De Daken, ook wel Lucht of Dieppe Lucht genoemd, begonnen in 1951 en eindigden in januari 1952 en vormden een essentiële mijlpaal in Staëls overgang naar een nieuwe manier van werken. Boven een stenen strand, of "daken", met de dichtheid en textuur van de blokken van zijn eerdere composities, opent de horizon zich en wordt een verheven, diepe lucht in grijstinten en blauw. Vanaf maart 1952, omdat hij de behoefte voelde om zijn visie af te stemmen op de werkelijkheid, schilderde Staël talrijke studies in olieverf uit de natuur. Hij concentreerde zich aanvankelijk op de regio Parijs, in Gentilly, de Chevreuse-vallei, Mantes-la-Jolie en Fontenay-Mauvoisin, waar de verzamelaar Jean Bauret woonde. Als ondersteunende vriend moedigde Bauret Staël aan om "het voorbeeld van de picturale vormen van de natuur te volgen". Deze werken, die zweven tussen abstractie en representatie, weerspiegelen de ontwikkeling van de kunstenaar, die hem al snel naar Normandië en het zuiden van Frankrijk zou brengen op zoek naar nieuwe lichten.