Gladde wateren, windstilte in een boot met hoge voorsteven

Er is ongetwijfeld geen grotere tegenstelling dan tussen kunst en politiek – de een streeft naar oorspronkelijkheid, schoonheid en spontaniteit en de ander naar machiavellistische machinaties, enkel bedoeld om een doel te bereiken. Kunst wordt door menigeen enthousiast onthaald die de politiek wellicht saai en oninteressant vindt. De onwaarschijnlijke maker van het werk van vandaag behoeft geen politieke introductie. Winston Churchill schilderde niet enkel – waarbij, zoals hij zei, “experimenten met een kinderschilderdoos leidden (...) tot een complete olieverfuitrusting” – maar was ook een vermaard auteur, nog altijd de enige premier ooit die de Nobelprijs voor Literatuur won. Toen hij in 1920 minister van Munitie was, stuurde hij vijf schilderijen naar Parijs om getoond te worden onder de schuilnaam Charles Morin; zij werden voor £30 verkocht. Hij kreeg onder een andere naam erkenning, dhr. Winter, toen in 1947 de Royal Academy hem de titel van Honorary Academician Extraordinary toekende omdat twee van zijn werken waren geaccepteerd.

Schilderdoeken en schilders spelen echter niet altijd een gelukkige rol in de politiek. Allereerst kan ik iedereen die politiek en geschiedenis saai vindt de geschifte biografie van Józef Piłsudski aanraden, een Poolse held die een leven leidde minstens zo opmerkelijk oorspronkelijk als een verhaal van Jack London. Een zekere episode beschrijft hoe president Narutowicz vermoord werd, toen Piłsudski weigerde presidentskandidaat te worden. De moordenaar was Eligiusz Niewiadomski, een modernistische schilder, die aanvankelijk van plan was Piłsudski te doden. De schilder vermoordde de net gekozen president bij de opening van een kunsttentoonstelling in de Zachęta kunstgalerie. Ooit zei Churchill: “Succes bestaat uit de ene mislukking na de andere ondergaan, zonder je enthousiasme te verliezen,” wat uitstekend advies is dat menselijkheid voorstaat. Was een jonge gefrustreerde schilder maar door blijven schilderen na tweemaal te zijn geweigerd door de kunstacademie in Wenen .... Als je alles aanschouwt met de onbevangen blik van een schilder, kan zelfs de politiek zich tooien met de kleurrijke geestdrift van een nog te vertellen verhaal, treurig is dan wel gelukkig. Artur Deus Dionisio