Lei-koningin Fantasia

Het schilderij van vandaag presenteren we dankszij het Isaacs Art Center - bedankt! <3

Het is 1944 als er van Madge Tennent een artikel in het tijdschrift Paradise of the Pacific (Paradijs van de Stille Oceaan) verschijnt. Hierin voert ze expliciet dit werk van haar op om haar geliefde Hawaïaanse onderwerpen te beschrijven: "Zelfs de omhullende holoku (Hawaïaanse jurk) kan niet de kleine polsen, de gekrulde, slanke vingers en de zuilvormige armen verhullen van de grootste lei-vrouw. Haar opgeheven armen, haar weemoedige glimlach, de sintelachtige gloed van haar zonnige huid. Het zijn de levenslange en koninklijke zegeningen van een van de meest gewaardeerde beroepen op het eiland met de mooiste mensen ter wereld." Uitgedrukt via het levendige prisma van de kunstenaar, definiëren deze lichamelijke eigenschappen Lei-koningin Fantasia, een verheven belichaming (zowel letterlijk als conceptueel) van de onbesproken kracht en serene edelmoedigheid die Tennent bijna vijf jaar lang probeerde te vangen in haar werk.

Een criticus noemde het werk van Tennent eens een expressie van "ritme in het rond", een observatie die wel wordt bevestigd met dit schilderij op muurschilderingformaat. De wervelende penseelstreken, kleuren en vormen, vormen een ceremonieel eerbetoon aan nostalgische, lyrische en mythische evenredigheid. Zeven weelderige lei-makers cirkelen rond de majestueuze centrale figuur. Passen op haar, terwijl ze hun plumeria's en tuberozen rijgen tot de geurige bloemenstrengen (lei) die het wereldberoemde symbool van Hawaï zijn geworden. Hun gelijknamige koningin lijkt te zijn voortgekomen uit de golvende lei die haar omringt, alsof ook zij een bloeiende bloem is. Op de een of andere manier is zij de essentie van de lei geworden, een belichaming van 'aloha'.

Dit vloeiende samenspel tussen vrouwelijkheid en natuur weerspiegeld de overtuiging van Tennent dat Hawaïaanse vrouwen de puurste expressie van de eilandgeest zijn. Zij nam in hen een mystieke transcendentie waar die ze tot uitdrukking brengt in zowel de compositie als de titel van dit hemelse werk. Merriam-Webster definieert "fantasia" als "een werk waarin de fantasierijke dwalingen van de maker onbeperkt zijn". Tennents dwalingen hadden een hoogtepunt bereikt op een verre, onbekende kust van figuratieve voorstelling waar reikwijdte en allure samenvloeien. Hoewel de internationale critici deze reis snel zouden belonen, gingen verschillende verbijsterde lokale bewoners zover dat ze "een verschrikkelijk esthetisch einde voorspelden" van haar carrière. Wisselend verbaasd en dan weer geamuseerd, vertelde Tennent later vrolijk over een gelegenheid waarbij een verhit debat over de vlezige armen van haar dames een societydiner abrupt tot een einde bracht.