Don Garcia de Medici

Dit portret van García de’Medici (1547–1562), de derde zoon van Cosimo de’Medici en Leonor de Toledo, is een uitstekend voorbeeld van de geringe belangstelling voor het afbeelden van kinderen in de tijd voor de Verlichting. Bronzino geeft een getrouwe weergave van de kleine onvolgroeide kenmerken van een kind, maar toont hem in dezelfde afstandelijke onbewogen houding, die hij gebruikte voor portretten van volwassenen uit de Florentijnse hofkringen. García wordt hier vooral afgebeeld als erfgenaam van het hertogdom van Toscane en daarom vermijdt de kunstenaar uitdrukkingen of gebaren waardoor we op het idee zouden kunnen komen dat het een kind is. García's  status komt tot uitdrukking in zijn weelderig rode zijden en gouden jasje dat rijkelijk is versierd met ingenaaide parels bij de hals en de manchetten. Hij speelt dan ook niet met het sieraad dat  hij vasthoudt, maar toont het alsof hij zich bewust is van de waarde ervan. Dit juweel dat soms ten onrechte als een ratel is beschouwd, was een amulet dat bedoeld was om het kwade oog af te wenden. Het ziet eruit als een harpij, die op een hoorn rust, waaraan een kostbare steen hangt.  Amuletten met harpijen of meerminnen werden door Napolitaanse vrouwen gebruikt als bescherming tijdens de zwangerschap en het zou dus aan García kunnen zijn gegeven door zijn moeder Leonor of door zijn grootvader Pedro de Toledo, de onderkoning van Napels. In zijn andere hand houdt het kind een pas ontloken oranjebloesem vast, een symbool van de puurheid en onschuld die bij zijn leeftijd passen. Het portret is toegeschreven aan Bronzino, maar het wordt beschouwd als een atelierreplica van een verlorengegaan origineel.  Feitelijk is het een atelierproductie, hetgeen duidelijk blijkt uit de behandeling van de handen en de kleding van het kind. Die mist de precisie en luister die typisch zijn voor Bronzino’s hand. Waarschijnlijk heeft hij wel gewerkt aan het gezicht, waarbij hij echter gebruik lijkt te hebben gemaakt van een sjabloon.